Met een naam als Machines On Blast had dit van die Japanse ruisnoise kunnen zijn. Black Market Happiness stelt wat dat betreft een gerust. De derde volle kan van deze twee Amerikanen bevat muziek. Industrial metal zelfs. Dat kunnen ze, daar in de States, al dachten we eerst dat het Australiërs waren. Het tweetal woont namelijk in Melbourne, wist jij dat dat een Amerikaanse stad was? Wij niet. Nu wel.
Nu weten we trouwens ook dat Machines On Blast zijn industrial metal recycleert uit de ertsen die de Fear Factory-machines uit Static-X-staal geschraapt hebben. Recyclage is goed, maar het product is toch altijd net wat minder dan het was. Je hoort vooral waar ze de grondstoffen vandaan hebben aan de paar keren dat raggende riffpropulsie met stampende ritmes de grooveschroeven aanzwengelt. Alleen houdt een ietwat uitgerafelde, dundradige staalkabelsound de riffs warrig. Zeg maar borstelig.
Bovendien schuurt Machines On Blast de borstel met de ijzeren snaren doorgaans steriel en montoon doorheen Black Market Happiness. In Face The Fire zit bijvoorbeeld een krachtige slagpin, maar omdat er zo weinig noten aan het riffijzer zitten, was daar zoveel meer mee te doen. Dan zit (of is het zat?) aan een Fear Factory toch meer stalen stootkracht.
Voor het mechanische systeem geldt hetzelfde. Het draait behoorlijk. De galmende industriële turbines, waarin een soort melodieuze perslucht door de koperen buizen sist, zijn een gematigd episch en herkenbare signatuurklank. Hoewel het slagwerk hermetisch verwerkt (elektrische kit denken we) is, zit er toch poeier in. Zeker in de basdrums die de snaren een paar keer staccato drillen.
Tot slot trekt de rebelse roepzang de vergelijking met beide voornoemde industrialisten door. Al rukt de cleane zang met hoog timbre vaak je oorharen uit van valsheid. Als ‘ie de toon haalt, zit er in zekere zin pees aan. Net zoals er soms niet en dan weer wel hars tussen de tanden zit. Bij de woeste reprimandes van Reject The Faith is dat bijvoorbeeld wel het geval. Helaas het enige nummer waarmee Machines On Blast de voet naast de mindere songs van Fear Factory en Static-X zet. Dat – en dat Melbourne zowel in Australië als in Florida ligt – onthouden we van Black Market Happiness. En dat het geen Japanse ruisnoise is.
Score:
64/100
Label:
Metal Coffee PR, 2020
Tracklisting:
- This Warm Embrace
- Like Facts To The Slaughter
- The Motives Of Tied Hands
- Living The Lie
- Fake The Cure
- The Chosen Failure
- Blur The Lines
- Face The Fire
- Slaves To Our Own Past
- Reject The Faith
- Untruths And Imperfections
- The Proclamation
- Out Of Control
Line-up:
- Evan Mitchell – Vocalen, composities, programmering
- Andrew Howington – Gitaar
Links: