Machine Head – Bloodstone & Diamonds
Nuclear Blast, 2014
Als we de carrière van Machine Head in retroperspectief zetten, kunnen we concluderen dat er drie fases zijn. Op de eerste twee albums (Burn My Eyes en The More Things Change…) was het snoeiharde en agressieve thrashmetal wat de klok sloeg. De twee albums daarna (The Burning Red en Supercharger) hadden absoluut hun momenten maar de nu metal op die platen leidde ook bijna de ondergang van de band in.
Met album nummer vijf, Through the Ashes of Empires, sloeg het gezelschap rond zanger/gitarist Robb Flynn ijzersterk terug. Het was tevens de start voor de derde en langstlopende periode van de band. Op deze en alle platen die volgden (The Blackening, Unto the Locust en nu Bloodstone & Diamonds) staat Machine Head garant voor technisch goede groovende thrashmetal. Maar tegelijkertijd lijdt de band nu al vier albums aan het Syndroom van Iron Maiden.
Dit syndroom houdt in dat het gewoon brengen van goede metalnummers niet meer voldoende lijkt. Om de een of andere reden moet elk nummer een soort mini-epos worden, een bombastisch goed doordacht geheel, een opera in zes minuten. De naamgever van het syndroom begon er in 2000 met A Brave New World mee en nu heeft Machine Head er ook al vier albums last van. De ingrediënten voor het Syndroom van Iron Maiden: elementen uit de progressieve rock, strijkers, veel details in de muziek, tempowisselingen en dat alles in nummers met een duur van minstens zes minuten. Alles is geoorloofd om zo’n beetje iedere track epische proporties mee te geven.
Voor Bloodstone & Diamonds betekent het dat we bijna met een luisteralbum te maken hebben, een album dat moet groeien. En dat voor thrashmetal! Met een totale lengte van nèt geen 71 minuten is Machine Head’s achtste een hele zit. Tracks als Sail into the Black, Beneath the Silt, Damage Inside en Imaginal Cells zijn compleet overbodig. Less is more: zonder deze vier was Bloodstone & Diamonds als album veel sterker geweest.
Of misschien nóg sterker. Want ondanks het bombastische, het hoorbare streven van Robb Flynn en zijn kornuiten om iets voor de eeuwigheid achter te laten, is Bloodstone & Diamonds tegelijkertijd ook een geslaagd album van een topband. Now We Die is een heerlijke opener die je gelijk bij de les trekt, Killers & Kings en Night of Ling Knives gaan iedere concertzaal op z’n kop zetten en met Take Me Through the Fire wordt het album waardig afgesloten.
Kortom: fans van mainstream harde muziek kunnen ook deze Machine Head weer blind opzetten. Wat echter blijft is de gedachte dat het soms allemaal wat te veel is op dit album. Alsof de band van een hamburger een entrecote probeert te maken. Hopelijk breekt met de volgende plaat een nieuwe periode in de bandgeschiedenis aan. Een die de passie en doordachtheid van dit album combineert met de eenvoud van het eerste. Minder Syndroom van Iron Maiden dus en meer ouderwetse eenvoud en plezier. Dat geldt ook voor Iron Maiden zelf overigens.
Tracklisting:
- Now We Die
- Killers & Kings
- Ghosts Will Haunt My Bones
- Night of Long Knives
- Sail into the Black
- Eyes of the Death
- Beneath the Silt
- In Comes the Flood
- Damage Inside
- Game Over
- Imaginal Cells
- Take Me Through the Fire
Line-up:
- Robb Flynn – Vocalen, Gitaar
- Phil Demell – Gitaar, Vocalen
- Jared MacEachern – Bas, Vocalen
- Dave McClain – Drums
Links: