Lucifer’s Child – The Wiccan
Dark Essence Records, 2015
Lucifer’s Child is een zijproject van leden van Rotting Christ en Nightfall. Het Griekse collectief maakt blackmetal zoals die vaker in het thuisland wordt gemaakt, maar gooit nog wat doom in de mix. Het resultaat is The Wiccan, dat, zoals de band het beschrijft, als muzikale begeleiding kan dienen bij het uitvoeren van rituelen. Het is een vrij statische plaat geworden, waarbij continu een midtempo wordt aangehouden en spaarzame afwisseling wordt gevonden in de meer doomy passages.
Zoals gezegd is de blackmetal op dit album vooral beïnvloed door de Griekse school en dat wil zeggen dat het niet helemaal is wat je gewend bent. Op zich niets mis mee, maar de band wisselt dat af met behoorlijk wat hyperactieve riffs en geluidjes die overal en nergens tussen worrden geplakt. Het doet wat kinderachtig aan en dat had niet gehoeven: Lucifer’s Child presenteert de muziek zelf heel serieus en dat kleurt de impressie behoorlijk. Als de band het pompeuze verhaal achter de muziek voor zich had gehouden, was er al een heel andere kijk geweest.
Dat neemt overigens niet weg dat de riffs wel vermakelijk kunnen zijn. Ook wordt geëxperimenteerd met wat meer epische riffs en doomy passages. Een fijne onderbreking, want het album heeft nogal de neiging om door te gaan zagen, doordat het tempo min of meer hetzelfde is. Dat hoeft geenszins slecht te zijn, maar de muziek is niet interessant genoeg om door te zetten en het geheel uit het slop te trekken. Tegen het einde van het album vertraagt de band nog meer en dikt de atmosfeer ten goede in, maar eigenlijk is dat te laat. Erg jammer, want de laatste twee tracks bevatten samen meer atmosfeer dan het overige album.
The Wiccan is, hoewel technisch gezien prima uitgevoerd, niet wat ik er van verwacht had. De atmosfeer treft het doel niet, omdat de melodieuze riffs daar simpelweg niet serieus genoeg voor aan doen. Liefhebbers zijn tegenwoordig verwend en kunnen in een handomdraai de meest gruwelijke en pikzwarte albums luisteren en dan valt Lucifer’s Child toch een beetje weg. Als je door die zogenaamde atmosfeer heen prikt, zijn er best wat vermakelijke riffs te vinden. Helemaal gered wordt het album echter niet en dat is jammer, want de laatste tracks zijn echt de beste van dit album
Tracklisting:
- Hors de Combat
- A True Mayhem
- Spirits of Amenta
- He, Who Punishes and Slays
- King ov Hell
- The Wiccan
- Lucifer’s Child
- Doom
Line-up:
- Mario Dupont – Vocalen
- George Emmanuel – Gitaar
- Stathis Ridis – Bas
- Nick Vell – Drums
Links: