Locus Amoenus – Wangestalte

Geschreven door op 20-02-2022 om 23:44.

De wereld van de Nederlandse black metal lijkt soms wel op een poel. Wie alle releases in een kuil gooit en vervolgens een duik neemt om er de zwartste parels uit te vissen, loopt het risico nooit meer boven te komen vanwege het immense aanbod aan kwalitatief uitstekende platen. En alsof er nog niet genoeg van zijn, levert het uit Rhoon afkomstige Locus Amoenus ook nog eens een bijdrage aan dit zwarte water. Het tweede album Wangestalte ligt alweer een tijdje te wachten om opgevist te worden.

Misaer, het heerschap achter Locus Amoenus (een geïdealiseerd toevluchtsoord in de natuur), bracht Wangestalte vorig jaar in eigen beheer digitaal uit. Aan de andere kant van de Noordzee perste Cavernous Records het album op cd, in eigen land was daar Zwaertgevegt dat een aantal lege cassettes uit de kast trok. Als bonus zijn op die release de twee nummers opgezet die Locus Amoenus in 2018 op een split met Façade uitbracht.

De specialiteit van Huis Locus Amoenus is het maken van doom metal, voorzien van een zodanig zwartgeblakerde rand dat je geslachtsdeel in een hoop vuurmieren steken een vrolijkere beleving lijkt. Want Jezussatansinterklaas, wát een zwartgalligheid druipt er van Wangestalte af. Er staan vijf nummers op het album, met een lengte van nog geen veertig minuten, maar het risico bestaat dat als u even niet zo lekker in uw vel zit, u het einde niet haalt. Laat dit niet aan de eerste de beste jongvolwassene horen die al in de war raakt als de biologische sojamelk niet genderneutraal verpakt is, want hen oren zullen geslachtloos gaan bloeden.

Ik kan de vijf nummers op Wangestalte hier tot in detail bespreken, maar dat is eigenlijk overbodig. Neemt u van mij aan dat als Dante Alighieri dit album had gehoord, hij er een extra cirkel van de hel mee had beschreven. Er zit een fijne opbouw in Wangestalte, dat vooral tergend langzaam begint en langzaam overgaat naar heerlijke typische black metal terwijl er over de hele linie ook nog eens een flinke scheut DSBM aan toe is gevoegd. De klagelijke schreeuw van Misaer gaat door merg en been, muzikaal wordt er geen noot teveel gespeeld om de boodschap over te brengen.

Er is geen greintje positiviteit te vinden op Locus Amoenus’ tweede, dus liefhebbers van het meest zwartgallige soort slaan toe en kopen natuurlijk de tape vanwege de extra nummers. Lekker om de negativiteit nog even te rekken ook.

Score:

88/100

Label:

Eigen beheer, Zwaertgevegt, Cavernous Records, 2021

Tracklisting:

  1. Zielsalleen
  2. Lofrede
  3. Catechismus
  4. Aarzeling
  5. Wangestalte

Line-up:

  • Misaer – Vocalen, gitaar, bas

Links: