Locean – Chav Anglais

Geschreven door op 11-11-2019 om 21:55.

Locean maakt hipsterkraut van de meest vage soort. Het Engelse collectief creëert geïmproviseerde jams met repetitieve poëzie, die soms slechts geschreeuw of gekreun zijn. Dit is geen lichte kost want de band heeft vaak distorted stonergitaren en zware drums in de nummers verwerkt. Samengevat maakt Locean experimentele drone/krautrock/noise met geesteszieke vocalen. Zelf noemt de band het ‘muzikaal excorcisme’. Dit bevindt zich ergens tussen Jarboe, Fever Ray en The Kings of Frog Island in, als het dan toch ergens mee vergeleken moet worden. Het ligt er eigenlijk niet tussenin, maar eerder aan de rand ervan, of over die rand heen. ‘Genre-apocalyps’, zegt Locean erover.

Dik 43 minuten luisterongemak krijg je te verduren op dit album. In deze band zitten een aantal muzikanten die ook in Gnod spelen. Die band is wellicht bekend van het album met de aparte titel: Just Say No to the Psycho Right-Wing Capitalist Fascist Industrial Death Machine. Bedenk het maar eens… Het artwork van Chav Anglais past goed bij de duistere, macabere muziek met het speelse randje die door de band ten gehore wordt gebracht. Nu is het tijd om naar deze Pussycat te kijken.

Zwaar gestoorde noiserock met zo mogelijk nog absurdere vocalen. De gitaar jankt als een aan de deur krabbende kat. De vocaliste laat op zeer emotionele wijze horen dat zij graag een foto van haar poes wil nemen. De drums pakken de groove lekker op en de gitaar blijft grommen, kroelen en krabben tot het geheel langzaam uitsterft als het einde van een slechte horrorfilm. Air Hostess is melodieuzer, met toegevoegde audiofragmenten. Het repetitieve ‘She’s got the body of an arrowhead’ wordt overtuigend gebracht. Skyn is de rustigere, maar eveneens horrorachtige zus van het eerste nummer. Het heeft wat minder om het lijf en is vrij minimalistisch in de aanpak.

Hoewel Chav Anglais echt naargeestig is lijkt dat meer een bijproduct te zijn dan een bewust doel. Op No Skyn zijn de vocalen minder divers in hun bijdrage. Dat maakt het nummer best een lange zit. Muzikaal is er wel wat afwisseling maar het beklijft niet erg ditmaal. Niet zoals Air Hostess en Pussycat doen in elk geval. Bovendien had het spannender gekund, want er zat toch een hoop meer experimenteerzucht in die eerste nummers.

De vraag is of je demonen na het beluisteren van Chav Anglais, met zijn muzikale exorcisme, je lichaam hebben verlaten. Volgens mij heeft de band zojuist een plekje klaargemaakt in mijn ziel voor een hele kudde duivelse trawanten. Ik ga straks maar eens even een dosis anti-psychotica ophalen…

Score:

72/100

Label:

Artificial Head Records, 2019

Tracklisting:

  1. Air Hostess
  2. Skyn
  3. Pussycat
  4. No Skyn

Line-Up:

  • Lauren Bolger – Vocalen
  • Jefferson Temple – Gitaar
  • David McLean – Basgitaar
  • Neil Francis – Tapes, Electronica
  • Jon Perry – Drums

Links: