Le Grand Guignol – The Great Maddering
Medding Media – 2007
‘Grotseke metal’, zo wordt de stijl van Le Grand Guignol genoemd in de bijgeleverde infosheet. Op zich leuk gevonden, maar soms word ik toch een beetje moe van steeds weer die nieuwe genrebenamingen. Het komt er kort gezegd op neer dat deze band een potje extreme metal neerzet waarin meerdere verschillende genres en invloeden samen zijn gesmolten tot een stuk metaal dat niet 1,2,3 bevredigend te definiëren is, maar het valt aardig te benaderen; Eigenlijk komt, afwisselende, melodieuze, ‘symfonische’ black metal aardig in de buurt.
De band is al in 1996 gevormd onder de naam Dregoth. Maar na het releasen van een demo veranderde de naam dat jaar nog in Vindsval. Onder deze naam brachten de heren een demo en een full-length uit en sinds vorig jaar gaat het gezelschap onder de naam Le Grand Guignol door het leven. Verder hebben meerdere bandleden stukken ingespeeld voor de laatste twee Falkenbach werken en behoort zanger Philip ook tot het Nederlandse Ordo Draconis.
The Great Maddering is een behoorlijk afwisselend en veelzijdig schijfje geworden dat goed in elkaar zit. Het geluid en productie zijn ‘schoon’ maar niet te klinisch. Muzikale overgangen verlopen vloeiend en geen van de instrumenten of vocalen is ergens op deze plaat buitensporig aanwezig. En dat is best knap want de heren van Le Grand Guignol maken gebruik van veel melodie- en tempoafwisselingen. Ook wordt ‘extreme”symfonische’ metal die de band eigenlijk maakt met een bepaalde regelmaat onderbroken door ‘folky’ intermezzo’s die keer op keer goed geplaatst blijken te zijn en zonder gebreken ingezet worden. Zo bevat het nummer Degenesis een intermezzo die mij aan Infernal Beauty doet denken. Maar verder op de cd zijn ook Finntrol-achtige hoempastukken te bespeuren. Verder wordt er aan het begin van The Great Maddening een circus/freakshow-achtig sfeertje neergezet dat mij licht doet denken aan Morgul. Ook maakt de band gedurende de gehele cd gebruik van meerdere afwisseling, sfeerverhogende elementen, (achtergrond)koortjes, vrouwelijke vocalen en instrumenten als, meen ik, ook een piano, een fluit en wat strijkers. Net als de eerder genoemde folky passage’s zijn deze elementen weloverwogen geplaatst waardoor ze goed aansluiten aan de rest van de muziek en geen irritatiepunt zijn.
Ook de ‘reguliere’, metalinstrumenten zitten goed in de muziek verwerkt. De drumpartijen liggen iets op de achtergrond waardoor ze niet erg opvallen. En waar bij metal drumpartijen nogal eens ongeïnspireerde monotone lijnen die zich niet altijd, goed, aanpassen aan (tempo)afwisselingen in de rest van de muziek zijn deze in The Great Maddening opvallend afwisselend en meegaand. Verder zijn de baslijnen veelal redelijk zwaar en spelen de gitaar en toetsen met regelmaat ophitsende en catchy stukken.
Le Grand Guignol zet op The Great Maddening voornamelijk mid-tempo stukken neer. De heren maken, relatief gezien, weinig gebruik van snelle en/of harde up-tempo stukken. Nee, de band moet het toch vooral hebben van het wat sfeervollere mid-tempo werk. Saai is de muziek echter niet want de band maakt gebruik van veel verschillende melodieën en de muziek wordt veelal ondersteund door keyboardlijnen en koortjes.
De heren van Le Grand Guignol zetten met The Great Maddening een erg sterk album neer. Deze cd bevat een paar zeer aardige composities waar eigenlijk gewoon alles aan klopt. Mensen die van wat hardere varianten van symfonische en melodieuze metal houden moeten deze cd echt eens beluisteren. Ik denk dat hij bij mij wel in mijn eindlijst van 2007 terechtkomt.
Tracklist:
- Cirqus L.
- Degenesis
- Dimension Canvas
- Mens Insana in Copore Insano
- Madness and her Thousand Young
- The Healing Process
- Finis Coronat Opus
- Who Brought Forth Myself
- Alsuntia
- Luciliburhuc
- In, Beyond or Through
Line-up:
- Philip – Vocals, additional choirs
- Patrick – Guitars, bass, orchestration, choirs
- Michel – Drums
- Yves – Orchestration
Links: