Lake Of Tears – Moons And Mushrooms
Dockyard 1, 2007
De band stond ooit aan de vooravond van een doorbraak maar die werd nooit echt doorgezet. In 1993 konden we kennis maken met de muziek van dit eigenzinnige bandje door middel van Greater Art. Het daarop volgende Headstones draaide ik veel in mijn walkman. Daarna kwam een Crimson Cosmos en de band bereikte een voorlopig hoogtepunt. Hierna zakte het echter in: de psychedelische klanken vierden hoogtij vierden in hun muziek maar de doom elementen verdwenen. Eind jaren ’90 verdween de band maar in 2000 begon het weer te kriebelen en brachten ze Black Brick Road uit. Dat was geen verkeerd album maar kreeg weinig aandacht mede door het geruisloos op de markt brengen ervan. De opvolger is er dan nu en heet Moons And Mushrooms.
De muziek op dit album is wat meer gericht op de gitaren ten opzichte van de voorganger maar het wordt nergens echt heftig. Het is muziek, die je goed kan luisteren wanneer je wat hallucinerende boomschors of paddestoelen tot je hebt genomen. Het draait allemaal om sfeer en psychedelica op dit album. Vage soundjes voeren de boventoon. Het is misschien wel wat voor fans van de latere Tiamat ook al denk ik dat fans van Depeche Mode, die van wat ruiger werk houden dit kunnen waarderen. Ik mis alleen de mystieke sfeer, die ik op de eerste albums hoorde. De bandleden zullen ook wel veel naar Pink Floyd hebben geluisterd want hier en daar hoor ik daar wel iets van terug in de muziek (Like A leaf). Children Of The Grey is hoorbaar geïnspireerd door Children Of the Grave en klinkt lekker en is één van de hoogtepunten van het album samen met het net genoemde Like A Leaf. Het ontbreekt de band echter aan goede songs want er blijft verder weinig hangen.
Het is geen vervelende muziek maar je moet er wel echt voor in de stemming zijn. Tenzij je altijd melancholisch door het leven gaat natuurlijk want dan zal dit prima bij je passen. Ik had gehoopt ook wat meer terug te horen van de oude Lake Of Tears maar dat zit er helaas niet in. Het album heeft haar goede momenten maar het lijkt er ook op dat ze niet weten welke kant ze nou op willen gaan. Een geslaagde mix tussen de latere Sentenced kant en de psychedelische Floyd zou ik het kunnen noemen maar dat dekt de lading dan ook weer niet helemaal. Ik zou zeggen:”Probeer het eens uit. Misschien smaakt die paddestoel je wel” or IsThere A Better Way?
Tracklist:
- Last Purple Sky
- Island Earth
- You Better Breathe While There’s Still Time
- Waiting Counting
- Like A Leaf
- Childfren Of The Grey
- Head On Phantom
- Planet Of The Penguins
- Is There A Better Way
Line-up:
- Daniel Brennare – vocals, guitar
- Magnus Sahlgren – guitar
- Mikael Larsson – bass guitar
- Johan Oudhuis – drums
Links: