Het Kvelertak-respect kwam relatief laat bij mij en behoorlijk onverwacht. Ik vond het optreden van de band in de zomer van 2017 op Graspop geweldig en sindsdien doet de eigen mix aan punk, hardrock en metal van het gezelschap me wat. Destijds ging het wel nog om een behoorlijk andere band, zowel in line-up als op muzikaal vlak. De beide zaken liggen uiteraard in mekaars verlengde, want hoewel Erlend Hjelvik het prima deed als zanger, ligt deze Ivar Nikolaisen me toch beter. Ik voelde echter al een stijlbreuk binnen de band ten tijde van Nattesferd, met een geheel dat van een betere sound voorzien was en waarbij de stijl ook gewoon wat toegankelijker werd. Minder tappen uit het vaatje van de extremere metal, maar zonder dat het te commercieel of overbodig wordt. Dit jaar is het de beurt aan album nummer vijf: Endling.
Eigenlijk begon het maanden geleden al te kriebelen, toen de openingstrack van dit album vrijgegeven werd: Krøterveg Te Helvete. Het bezat in elk geval die vurige overgave die de band ook al wist te tonen op voorganger Splid. Op zich zitten er hier best wel wat warme hardrocklagen in die refereren aan het genre van AC/DC tot ZZ Top, maar waar de punkvocalen en -drums er zo’n heerlijk catchy geheel van kunnen maken. Hou je van die stijl, dan komen er met Motsols, Likvoke en Svart September nog wat nummers voorbij die blijven hangen. Ik krijg ook vaker dan in het verleden een Turbonegro-gevoel bij de stijl van Kvelertak. Een speciale vermelding voor Fedrekult, dat misschien het meest aanknoopt bij de oudere black ‘n’ roll-stijl die de band kon voorleggen in het verleden. Heerlijk gebracht!
Toch experimenteren deze Noren ook op enkele tracks, al was dat voor mij eigenlijk niet nodig. Døgeniktens Kvad klinkt duidelijk afwisselender, met hardere stukken en slepers. Door de zwaarte wijkt het wat af van de ‘easy listening’ die je gepresenteerd krijgt op deze plaat. Dat gevoel zal je zeker ook overvallen bij de aparte dynamiek in Skoggangr. Ik vind het moeilijk om mijn weg te vinden in deze mix van hardere punk en metal met zomerzoete gitaardeuntjes en drumroffels. Ook de titeltrack voelt wat aan als een vreemdere eend in de bijt op deze plaat, met Ivar die vocaal vrij clean blijft en muzikaal wel een erg brave Kvelertak toont, zeker in vergelijking met de eerste platen, maar ook in vergelijking met alle voorgangers. Iets te plakkerig voor mij.
Dit overstijgt naar mijn gevoel Splid niet, maar het merendeel van deze plaat gaat naar binnen als zoete koek. Misschien te zoet bij momenten, voor sommigen. Mij stoort het niet, want je zal altijd die agressievere kant van de band behouden en als je het mij vraagt, past het gewoon goed samen. Op bepaalde momenten blijven deze Noren je echter in de ‘wurggreep’ houden, waarbij je stelselmatig de weg kwijtraakt en de melange aan ruw- en zoetigheden gewoon moeilijker naar binnen gaan. Op die manier blijft de bandnaam uiteraard goed gekozen, maar het maakt dat ik op Endling enkele tracks zal filteren uit mijn playlist. Dat gezegd zijnde is de rest op deze plaat gewoon heerlijk gebracht en uw vinylaanschaf meer dan waard!
Score:
85/100
Label:
Rise Records, 2023
Tracklisting:
- Krøterveg Te Helvete
- Fedrekult
- Likvoke
- Motsols
- Døgeniktens Kvad
- Endling
- Skoggangr
- Paranoia 297
- Svart September
- Morild
Line-up:
- Vidar Landa – Gitaar
- Bjarte Lund Rolland – Gitaar, zang, synth
- Marvin Nygaard – Bas
- Maciek Ofstand – Gitaar, zang
- Ivar Nikolaisen – Zang
- Håvard Takle Ohr – Drum
Links: