Misschien wel de vreemdste release van 2024. Kromlek komt met een nieuw album genaamd Kromlek – III-III / UPPHAF. Kromlek inderdaad. Die ene band die al sinds 2012 niet meer bestaat. Die band komt met een nieuw dubbelalbum. De eerste helft betreft onuitgebrachte nieuwe tracks. De tweede helft zijn herbewerkingen van bestaande nummers. Mijn gedachten hierbij hinken tussen ‘Waar slaat dit nou weer op!’ en ‘Haal je drinkhoorn tevoorschijn en laat het feest beginnen!’.
Dat laatste optimisme is ook ingegeven door Finis Terrae, oftewel ‘Het einde der aarde’. Een album waar de band liet horen serieus te zijn met black metal en folk metal. Geen Finse polka’s of kneuzige powermetalriedels meer voor deze Duitsers uit het uiterst Duits klinkende Schweinfurt. Een trend die doorzet op dit album. De productie heeft dikke bassen en een heldere toon die me door de zware compressie op de snauwende vocalen aan Negator doet denken.
Wat volgt is Seismonade. Ik heb een zwak voor hoge gitaartonen, en Seismonade voedt mij als een babyolifant wordt gevoed door zijn eigen slurf. Vanuit vijf zestiende noten gooit de band er een jankende bend in van twee octaafjes hoger. Dit soort dramatiek zorgt voor een epische wending. De dromerige melodie moet wel een hoogtepunt van het album zijn.
Nunatak begint met het opbouwen van sfeer door het geluid van krakende voetstappen in de sneew. Een nunatak is overigens een onbesneeuwde bergpiek die boven een gletsjer uitsteekt. Je ziet het zo voor je bij het verwonderlijke intro.
Ik merkte zojuist op dat de tracks afwisselend en verrassend zijn. Bij het tweede deel van het album werkt dat niet overal even lekker. Het probleem is dat bij een nummer als Ek, Gangleri en I Tidevarvet Av U het lastig is om ze uit elkaar te houden. Dat geldt eigenlijk voor de hele riedel tracks die onderdeel zijn van de Totemtales. De tracks zijn erg dynamisch zodat de lijn erin troebel wordt. Wat mist zijn herkenbare punten die uniek zijn. Zo had Gigantenwelle bijvoorbeeld een briljante solo en Seismonade die kenmerkende hoge tonen. Op de tweede helft zijn die kenmerken minder aanwezig en minder indrukwekkend. Een toch wel vervelend zwaktepunt in dit album. Strandhögg part IV Ráns Schattenpass lijkt lang op te bouwen tot een epos waarin ik nog langgerekte akoestische passages verwacht en uiteindelijk een killer riff. We krijgen een dame die wat ritualistisch aandoende passages opdreunt. De band lijkt zichzelf daarna door wel heel stellend drumwerk wat te overschreeuwen. De productie is niet mild genoeg, waardoor het nuance mist, terwijl de track hier wel een epische ontknoping kan hebben. Alles lijkt op standje maximaal te staan.
Het tweede deel van het album bestaat uit remakes. Ik moet eerlijk toegeven dat ik daar weinig behoefte aan heb persoonlijk, maar snuister er gerust tussen als nostalgie uw ding is. De productie hiervan is ook weer vrij ongenuanceerd en fel. De tracks bieden een mooie afwisseling die een vervolmaakt beeld geven van wat de band had kunnen zijn als ze niet de handdoek in de ring hadden gegooid. Al met al vind ik dit album intrigerend en weet Kromlek potjes te breken met keelknellende riffs en vurige screams. Halverwege het album kalft het wat af, maar ik denk dat voor de echte fans dit de verrassing is die men niet meer durfde te verwachten.
Score:
80/100
Label:
Trollzorn Records, 2024
Tracklisting:
- Gigantenwelle
- Seismonade
- Nunatak
- Ek, Gangleri
- Totemtales I – I tidevarvet av uR
- Totemtales II – aRktur
- Totemtales II – AlgyR
- Strandhögg part IV – Ráns Schattenpass
- KromleK
- Träskens näve
- Strandhögg part I
- Strandhögg part II
- Herjan
- Grim Omens
- Mantikor
- Moritvrvs immortalis
Line-up:
- NhévanN – Gitaar
- Forad – Gitaar
- HrisDolgR – Keyboards, synthesizers
- T´Bog – Basgitaar
- SgrA – Drums
- alfavargR – Vocals
Links: