Nog een release van het stapeltje uit 2019, de laatste voor mij. En wat voor één. Ditmaal een eigenaardige en zonderlinge Belgische binnenkomer met name Kreationist. Een band waarvan ik tot op heden nog nooit had gehoord. Vind ik altijd wel boeiend, zo nieuwe zaken in het metallandschap ontdekken. Kreationist is het geesteskind van Vidi, het gaat dus inderdaad om een solo-project. Voor elke lezer die wel eens mijn reviews las: een punt waarover ik nog wel eens struikel, zo een solo-project. Ben je als muzikant echt zo veelzijdig om de benodigde instrumenten meer dan behoorlijk te kunnen bespelen? Of huur je toch wat gozers of gozerinnen in om je te helpen, om je ideeën mee uit te werken?
Daarnaast ben ik ook geïntrigeerd door de beschrijving van de muziek die deze band speelt, avantgarde black/doommetal. Dat is een behoorlijke kluif als je het mij vraagt. Wat doorgraven leert me dat de zes nummers op deze Indulgence zijn gebaseerd op de gedichten van Arthur Rimbaud, een Franse dichter. Het album wordt uitgebracht op een wat obscuur Amerikaans label, Arctic Ritual Music. Ik zet me dus even schrap als ik bovenstaande allemaal wat voor mezelf samenvat.
Indulgence opent met Les Amis. Een nummer dat inderdaad start in eerste versnelling en aan vijfentwintig kilometer per uur verder rijdt zonder al te veel indruk of brokken te maken. De muziek is eerder een trip doorheen het hoofd van de bovenvermelde Franse dichter Rimbaud, vermoed ik. Het is een creatie of beter gezegd een verzameling van eentonige gitaarpartijen, synth/keyboard escapades en droge drumpartijen. De baspartijen klinken wel lekker en ook de sound is hier vet. De zang is vaak vertellend en theatraal en doet me in die context wat denken aan het stemgeluid van S.A.S de l’Argillière, de frontman van het Franse avantgarde gezelschap Misanthrope. Nu, het niveau van deze man wordt hier niet gehaald. De uitspraak van het Frans op dit album vind ik nu en dan zelfs wat storend. Zeker het wat kreunende en steunende begin van L’Esprit moet je hiervoor eens beluisteren. De gitaarpartij die al snel de boel op sleeptouw neemt, is wel netjes. Tja, ik hoor wel niet al te veel black metal moet ik zeggen, behalve in La Première Soirée Part 2. Dus misschien is de vlag die de muzikale lading dekt beter te omschrijven als avantgarde, trippy doommetal of zoiets. Trippy? Ja, trippy, want op nummers als La Première Soirée Part 1 en Part 2, komt wat triphop voorbij en dan ben ik het helemaal kwijt.
Een plaat voor diegene die, in mijn ogen, echt heel ver wil gaan wandelen in metallandschap. Ik sluit af met de vaststelling dat Vidi meer dan goed de instrumenten beheerst die hij bespeelt en dat wil ook wat zeggen.
Score:
55/100
Label:
Arctic Ritual Music, 2019
Tracklisting:
- Les Amis
- Tête De Faune
- L’Esprit
- La Première Soirée, Part 1
- La Première Soirée, Part 2
- Le Faim
Line-up:
- Vidi – zang, instrumenten
Links: