Korn – Requiem

Geschreven door op 06-02-2022 om 22:12.

Korn is terug om ons te pesten met een nieuw album. Althans, dat was zowat de gedachte die door mijn hoofd ging toen ik vernam dat de Godfather van de nu-metal een nieuw album op de wereld ging loslaten. Onder het motto “een zak erover en voor het vaderland” besloot ik deze nieuwe plaat eens te beluisteren en het moet van één of ander bijbelverhaal geleden zijn dat zich nog zo’n wonder heeft voorgedaan. Het album is namelijk echt goed!

Ik haal hier nu eventjes Korn door de modder, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik deze band voor eeuwig en een dag dankbaar zal blijven. Het was namelijk de eerste band die me halfweg de jaren ’90 kennis liet maken met metalmuziek. De band uit Bakersfield, California was zelfs enkele jaren mijn favoriete band. Ik kan je niet zeggen hoeveel keer ik Korn toen live aan het werk heb gezien, in ieder geval meer dan ik in die jaren afspraakjes had met meisjes. De puberjaren zijn niet altijd gemakkelijk. Gelukkig was er Korn!

De tijden zijn sindsdien veranderd. De interesse in Korn en uitbreidend nu-metal bekoelde naarmate ik meer dates kreeg en andere (betere) muziek leerde kennen. Omdat ik echter een melancholische, nostalgische ziel bezit, beluisterde ik sindsdien wel ieder nieuw album van Korn. Evenveel keer zette ik achteraf ontgoocheld de stereo-installatie af. Dit soort Playstation-muziek was niet (meer) aan mij besteed. Was ik er te oud voor geworden? Jonathan Davis en zijn kornuiten zijn nochtans ouder dan ikzelf! Was nu-metal als genre misschien gewoon een evolutionaire doodlopende straat gebleken?

Nou, nee dat ook niet bepaald. De laatste jaren is het genre immers aan een comeback bezig en de oude grootmeester tekent hierbij present! Korns nieuwste album Requiem is tegen alle verwachtingen en vooroordelen in een prachtige plaat geworden. De band klinkt weer ouderwets hard en laat met deze plaat alle zijstappen naar dubstep en andere flauwe popcornmuziek wijselijk voor wat het is. Korn klinkt weer zoals Korn hoort te klinken. No-nonsense nu-metal die melodische in het oor binnenvalt en tekstueel niets anders dan woede over zijn luisteraar heen gooit. Ja ja, Jonathan Davis is natuurlijk al sinds zijn kindertijd boos op de wereld. Toch klinkt deze nieuwste schijf naar mijn aanvoelen iets minder kil, droef en onmachtig dan voorganger The Nothing (2019).

Een nummer als Let The Dark Do The Rest vat het nieuwe, vrij korte album misschien nog het beste samen. Poppy en toch metal, melodisch en toch hard bij momenten, een depressieve tekst gekoppeld aan een euforische melodie. Korn is helemaal terug van weggeweest en straalt weer evenveel energie, woede en nu-metal uit als in de vroege jaren ‘00. Dit nieuwe album is het beste dat de band aflevert sinds die gehypte albums rond de eeuwwisseling. Toegegeven, als jouw idee van lekkere metalmuziek zich laat omschrijven als pakweg grindcore, raad ik je aan om in een boog van tien kilometer om deze plaat heen te wandelen. Indien je echter opgroeide met nu-metal, of een zwak hebt voor popmetal, moet je deze Requiem eens beluisteren. Indien je fan bent van de band heb je dat uiteraard gewoon reeds gedaan. Requiem van Korn: een half uurtje nostalgische nu-metal. Meer heb je soms niet nodig.

Score:

86/100

Label:

Loma Vista, 2022

Tracklisting:

1. Forgotten
2. Let The Dark Do The Rest
3. Start The Healing
4. Lost In The Grandeur
5. Disconnect
6. Hopeless And Beaten
7. Penance To Sorrow
8. My Confession
9. Worst Is On Its Way

Line-up:

  • Jonathan Davis – Zang
  • Reginald ‘Fieldy’ Arvizu – Basgitaar
  • James ‘Munky’ Shaffer – Gitaar
  • Brian ‘Head’ Welch – Gitaar
  • Ray Luzier – Drums

Links: