Konvent – Call Down The Sun

Geschreven door op 11-03-2022 om 22:00.

Konvent bracht begin 2020 zijn debuutplaat Puritan Masochism uit en de wereld werd spontaan in een gruwelijke pandemie gesmeten. Nu het coronamonster eindelijk wat lijkt op te klaren, is daar de nieuwste schijf van de Deense band. Toeval bestaat niet zeg ik altijd. Lekkere death-doom om een pandemie mee aan te vangen én weer af te sluiten. Moet kunnen!

Jullie kennen Konvent natuurlijk reeds. De Deense dames waren enkele jaren terug niets minder dan een sensatie. Op basis van een demo direct kunnen tekenen bij Napalm Records en een debuutplaat uitbrengen die alom geprezen en toegejuicht werd. Terecht uiteraard! Dat eerste album was een genot voor het oor. Ik ben echter langsgekomen met goed nieuws: deze nieuwe schijf is dat namelijk ook!

Vanaf het depressieve Into The Distance, over het krachtige Grains, helemaal tot het epische Harena. Deze plaat kent geen enkel zwak moment. Zangeres Rikke Emilie List heeft een diepere stem dan mijn bodybuilder-buurman en is niet bang om deze te gebruiken. Zij is perfect voor dit muziekgenre. De muziek zelf klinkt weer lekker doom-achtig en dus laag genoeg getuned dat je met walvissen kan communiceren die zich op duizenden kilometers afstand bevinden.

Een krachtige basgitaar, strakke drum en hypnotiserende gitaarriffs plakken je als luisteraar verticaal tegen de muur. Beluister eens Pipe Dreams en je zal snel weten wat ik bedoel. Als je van deze track nog niet overtuigd bent, smijt de band vervolgens Harena over je nek en zal je wel kraken. Dit is namelijk zonder twijfel het meest theatrale en atmosferische nummer die Konvent ooit maakte. Meer van dit graag.

Overigens wil ik van de gelegenheid gebruik maken om openbaar te maken dat ik grote fan ben van Sara Nørregaards gitaarwerk. Op de vorige plaat vielen haar zieke riffs me reeds op, maar de Black Sabbath is ook op dit nieuwste album heel groot in haar. Iedereen verwijst steeds naar zangeres List haar grunts en gegrom wanneer het over deze band gaat, maar al te vaak wordt eraan voorbij gegaan dat deze Nørregaard de eigenlijke ster is van de groep.

Napalm records stuurde ons een demo op van het nieuwe album en ik heb deze net niet kapot beluisterd. Blackened death-doom vanuit Denemarken klonk nog nooit zo mooi. Mercyful Fate blijft mijn favoriete Deense band, maar deze Konvent stootte nu wel Artillery van die tweede plaats. De band klinkt ook meer gerijpt sinds de debuutplaat twee jaar geleden. Daar zal de pandemie, de extra tijd door weggevallen optredens en de leefervaring veel mee te maken hebben. 

Als dit de evolutiecurve is die deze band zal volgen, dan belooft dat serieus wat vuurwerk voor de volgende platen. Collega Michiel Hoogkamer vroeg zich in 2020 terecht af of het verwachtingspatroon voor Konvent niet te hoog lag. Napalm Records zette namelijk overdreven zwaar in op deze band. Wel, we zijn nu twee jaar later en ik durf te stellen dat de dames de toenmalige verwachtingen zelfs overstegen. Afspraak in 2024 voor een derde album? Jazeker! Liefst wel zonder een pandemie in de tussentijd. Ook dat moet kunnen.

Score:

85/100

Label:

Napalm Records, 2022

Tracklisting:

  1. Into The Distance
  2. Sand Is King
  3. In The Soot
  4. Grains
  5. Fatamorgana
  6. Interlude
  7. Never Rest
  8. Pipe Dreams
  9. Harena

Line-up:

  • Rikke Emilie List – Zang
  • Sara Helena Nørregaard – Gitaar
  • Heidi Withington Brink – Basgitaar
  • Julie Simonsen – Drums

Links: