Kontrust – Second Hand Wonderland
Napalm Records, 2012
Godverdomme zeg wat moet ik hier nu weer mee??! Kontrust… de naam alleen al. Als er één iets is waar je kont geen rust door krijgt is het deze band wel. Ze wonnen één of andere prijs als beste nieuwkomer in Oostenrijk, je weet wel, dat land waar alleen aardige mensen geboren worden. Kontrust bracht al eens een album uit en dat maakte blijkbaar furore, het zou de nieuwe Guano Apes zijn, maar dan grappig. Moeilijke zaak dat laatste, Oostenrijkers en Duitsers zijn één pot nat, toch?
Play. Sock ‘N’ Doll begint met een überirritant mannetje dat zingt als dat blauwe schepsel in de Blue-clip van Eiffel 65, met regga- neigingen. Wat later Rammstein-riffs en nog wat later vrouwelijk Eurovisiesongfestival-backing vocals. De reggae zet zich voort in Skindred-gekloon (wie hier van houdt moet meteen Babylon checken). Het enige standvastige in dit nummer is het Europop/house anno 2005-refrein, voor de rest is het een boeltje vanjewelste, inclusief gejodel… Falling, nummer twee, is een typisch TMF-vriendelijk alternatief numetal-nummertje met een aanstekelijk refrein inclusief een verschrikkelijk accent, met dank aan mevrouw Agata Jarosz. Maar ook hier: een sterk refrein (zelfs mijn RnB-lovin’ vriendin zingt mee, godverdomme zeg…). Monkey Boy, nog zo’n nummer. Werkelijk zero komma zero inhoud maar o zo aanstekelijk. Skindred en Guano Apes, maar vooral: “OE-A-HA-HA OE-A-HA-HA” en “un dos tres”… pure kitsch, echt pure onversneden kitsch. U Say What is een compleet overbodig nummer dat alleen Arabieren in beweging kan zetten, weg ermee. The Butterfly Defect (schitterende titel) is dan weer hét nummer van deze plaat. Extreem fout, echt EXTRE-HE-HEEM fout. Eurovisiesongfestival, weeral, met Spaanse invloeden, wereldmuziek, nu metal en vooral… een onvermijdelijk kleverig refrein. Why won’t you try, so don’t be shy, come on and change your ways, till the end of days…., eerlijk, ik word er misselijk van, maar het werkt, je blijft luisteren!
Nog zo’n nummer: Rasputin. No Doubt en System of a Down, gekontneukt door een Russische vodkaverslaafde. Echt… Maar wacht: Heya Heya, You’re a bad betraya! Een duet tussen Avril Lavigne en Shaggy op metal. Fucked up, maar wedden dat het de rest van de dag in je kop blijft plakken?! Argh, waarom??? Over Hocus Pocus ga ik het gewoon niet hebben, over het geslaagde “Guano Apes meets Korn“-nummer Hey DJ! ook niet en over de afsluiter Police al helemaal niet. Echt niet.
Ik heb hier echt problemen mee. Het is niet slecht, het is gewoon zo massaal fout! Het zou niet correct zijn om dit 40 te geven, ook al is het naar mijn gevoel wel zo. Alleen ja… het is eigenlijk wel enorm geslaagde muziek die ik eerder zal draaien dan de zoveelste bovengemiddelde Poolse death metal-band of Zweedse orthodoxe black metal-schijf, hoe vergankelijk het op lange termijn ook moge zijn. Ultragay, überirritant en fouter dan een fanshirt van Breivik maar net daarom ook geslaagd, met onderscheiding! Tip: niet naar luisteren!!!!
Tracklisting:
- Sock ’n’ Doll
- Falling
- Monkeyboy
- U Say What
- The Butterfly Defect
- Rasputin
- Bad Betrayer
- Adrenaline
- Hocus Pocus
- Raise Me Up
- Hey DJ!
- Police
Line-up:
- Agata Jarosz – zang
- Stefan Lichtenberger – zang
- Robert Ehgartner – gitaar
- Gregor Kutschera – bas
- Roman Gaisböck – drums
- Manuel Halgmüller – percussie
Links: