Ik begin de recensie maar meteen met de conclusie: Wow, wat een plaat! Want goed, dát is Rose of Jericho. Verplichte kost voor eenieder die van het genre (stoner rock, red.) houdt, er een beetje van houdt of op muzikale ontdekkingstocht naar het genre is.
Komatsu is trouwens een van de laatste bands die ik live tijdens een festival in de buitenlucht heb gezien. Dat is inmiddels een tijd geleden, tijdens Baroeg Open Air in september 2019. Maar dat geheel terzijde. Rose of Jericho dus. Het is inmiddels het vierde album van het Eindhovense kwartet. Niet alleen het album is nieuw, Komatsu is ook van platenlabel veranderd. Het Italiaanse Argonaute Records is verruild voor landgenoot Heavy Psych Sounds Records: de capo di tutti capi voor onder meer stoner bands. Het feit dat vriend van de band Nick Oliveri zijn bands hier ook heeft gehuisvest heeft de overstap vast beïnvloed. Hopelijk levert dat in de toekomst nog interessante muzikale projecten op.
Wat het album bijzonder maakt laat de opener Stare into the Dawn meteen horen. De band klinkt nog steeds hard en staat meteen als een huis. Een groot verschil met vroegere nummers is dat Stare into the Dawn tegelijk hard en kwetsbaar klinkt. Dat heeft voor een groot deel te maken met het stemgeluid van Mo Truijens. Hij beschikte al over een goede strot, maar deze klinkt nu gevarieerder en in dit geval een stuk kwetsbaarder. Het nummer klinkt verder goed zwaar, de riffs dito en af en toe swingt het zelfs; een beetje dan. Het tweede nummer Solitary Rage, heeft een prettig hoog tempo inclusief snelle en pakkende riffs. Zoals je mag verwachten van Komatsu. Dat de plaat voor de Corona-ellende is opgenomen zou je niet denken als je naar deze tekst kijkt. Dit geldt overigens voor meer nummers op de plaat. The Suit begint met een lekkere riff en kabbelt prettig door tot een minuut of anderhalf. Dan gaat de versnelling er goed in en gaat het los. In volume en tempo. Het heeft in mijn ogen (oren) wat weg van een goed Grunge nummer uit de jaren negentig. Voor degenen die nog single zijn en zodra het weer kan gaan daten: The Suit heeft de perfecte openingszin: “You are the suit that suits me”. Doe er je voordeel mee! Blood Moon, de vierde track, klinkt de band weer kwetsbaarder. Dit komt deels door de melodie, maar zeer zekers weer door de zang van Truijens. Hierna zakt de plaat wat in. Son of Sam doet me zowel muzikaal als thematisch denken aan Church of Misery. Het titelnummer, Rose of Jericho, is het enige instrumentale nummer van de plaat. Het is een ware krachtpatser en heeft geen zang nodig. Òm (dit is de titel van het nummer, red.), de afsluiter, is op een soort van chant na, ook instrumentaal. Alle remmen gaan nog eenmaal los: stevige riffs, vol energie en veel wisselingen in tempo en volume.
Score:
83/100
Label:
Heavy Psych Sounds, 2020
Tracklisting:
- Stare Into The Dawn
- Solitary Cage
- The Suit
- Blood Moon
- Son Of Sam
- Rose Of Jericho
- Black Bird
- Call Of The Wolves
- Òm
Line-up:
- Mo Truijens – Zang, gitaar
- Mathijs Bodt – Gitaar
- Martijn Mansvelders – Basgitaar
- Jos Roosen – Drums
Links: