King’s X – XV
InsideOut Records, 2008
Achtentwintig jaar in dezelfde samenstelling muziek maken, dat is maar weinige bands gegeven. King’s X is dat gelukt en bovendien slaagt men er in om nog even fris over te komen als in het begin. Toch is de historie snel verteld. De nieuwe cd heet XV, simpelweg omdat het de vijftiende schijf is, verzamelaars en live cd meegeteld, die de band uitbrengt. Verder doen de mannen weinig om op te vallen. Er wordt eens wat van label gewisseld en zo af en toe steekt de discussie van de al dan niet Christelijke inslag de kop op en spelen individuele bandleden met andere bands en projecten mee, maar dat is dan ook alles. Saai? Niet als je je werk gewoon goed blijft doen en dat doen ze.
King’s X maakt er al jaren een potje van en daar bedoel ik dan mee dat er een soort hardrock gespeeld waarin prog, grunge, indie, metal en funk gemengd worden, maar waar ook de invloeden van gospel en Engelse rockbands te vinden zijn. Dat klinkt ingewikkeld, maar dat is het niet. Al spelend komt men tot een fris, eigen geluid, dat men door de jaren heen blijft vernieuwen en verbeteren. Dat levert ook nu weer een meeslepend en pakkend schijfje op.
Voor XV heeft King’s X weer, ook bij de vorige studio cd was dit het geval, gekozen voor de productionele kunsten van sound wizard Michael Wagener, die zijn visitekaartje reeds afgaf met het werken voor onder anderen Ozzy Osbourne, Metallica en Alice Cooper. Dat maakt dat de cd ook productioneel staat als een huis. Veel van de nieuwe nummers zijn in een semi-live setting opgenomen en komen daardoor heel natuurlijk en direct over. Dat de drie bandleden allemaal vocaal hun steentje bijdragen moge bekend zijn, wat leuk is om te melden bij deze cd is dat veel, niet bij naam genoemde, muzikale vrienden die bij de opnames even binnen liepen en een vocaal duitje in het zakje deden. Mijn favoriete nummer op deze schijf liet nogal lang op zich wachten. Het veertiende en laatste nummer No Lies is een heerlijk pakkende en slepende blues-geïnspireerde song, die er wat mij betreft bovenuit springt. Maar echte hoogte- of dieptepunten kent deze cd niet zo.
Persoonlijk vind ik deze vijftiende cd een muzikaal hoogtepunt in de carrière van King’s X. Verrassend fris en catchy, maar ook krachtig, soms ruig en steeds meeslepend. Gevarieerd ook. Ook muzikaal en qua compositie valt er niks op aan te merken en productioneel steekt de boel goed in elkaar en ook het tekstwerk is goed verzorgd. Weinig op aan te merken dus. Zelf had ik het zo af en toe liever een graadje sneller en ruiger gezien en is het me soms een beetje te braaf, maar dat is persoonlijk. Maar verder is het voor liefhebbers en fans gewoon weer een verplichte aankoop.
Tracklist:
- Pray
- Blue
- Repeating Myself
- Rocket Ship
- Julie
- Alright
- Broke
- I Just Want To Live
- Move
- Go Tell Somebody
- Love and Rockets (bonus)
- No Lie (bonus)
Line-up:
- Ty Tabor – Guitar/Vocals
- Doug Pinnick – Bass/Vocals
- Jerry Gaskill – Drums/Vocals
Links: