King ov Wyrms – The Womb ov Borealis

Het duo King ov Wyrms uit Tucson, Arizona komt met zijn tweede album op de proppen. Dit The Womb ov Borealis is ten opzichte van het niet door ons gerecenseerde debuut Lord ov Thornes een stuk creatiever aldus vocalist en snaarberoerder Michael Sanchez. De creativiteit is de vrije loop gelaten, zonder daarbij andere bands of invloeden in het schrijfproces in gedachte te nemen. Dat zal vast niet meevallen lijkt mij, want het overtal aan blackened deathmetalbands is al jaren een constant gegeven.

Maar liefst tweeënzestig minuten aan donkere barbaarse death metal, niet meer en niet minder. Dat krijgen we voor de kiezen wanneer we deze baarmoeder van het Noordelijke licht (hoe kom je er verdomme op?) eens openrijten…euh aanslingeren. Een duistere (geen put-) grunt, afgewisseld met gekrijs zorgen voor de tekstuele overdracht. Teksten die gaan over Satan en het verlangen om met vuur te spelen. Een blasfemische invulling dus, enfin u kent het allemaal wel inmiddels. Tot zover niets nieuws onder de horizon. Het eerste wat bij mij opkomt tijdens het beluisteren van deze schijf is het woord “degelijk”. Dat is het zonder meer. De drums staan lekker in de mix en er is ruim voldoende variatie in tempo. De gitaren klinken lekker, maar niet al te vettig. De riffs zijn weinig vernieuwend, maar daarentegen horen we wel prima soleerwerk. Desolation Fog is een nummer dat je bij het nekvel grijpt en niet meer loslaat. De sinistere opbouw en het daaropvolgende duistere gebrul in combinatie met de kolkende riffs, waarbij het basgeluid ook een prominente rol heeft gekregen, klinken ronduit imposant. En ook hier weet drummer Ricky Williams er zijn eigen gepeperde saus overheen te gieten. Wat een heerlijke fills en drumloopjes tussen het ratelende geblast door. En daarmee is dit nummer wel één van de betere op het album.

 To March from Darkness moet het dan weer met name hebben van wat meer brutal deathmetalachtige capriolen. Zo horen we vooral veel snel drumwerk in combinatie met diepe grunts en melodieus gitaarwerk. Misschien wel de oorwurm van deze schijf, juist door enkele melodieuze passages die het hoofd maar lastig verlaten. Tijdens Illusory Veil trekt de band dan weer fel van leer met name door de snerpende blackmetalvocaal te herintroduceren. Dit zorgt er in combinatie met wat melancholische en mystieke gitaarpartijen voor dat het nummer wat meer richting black overhelt. Kennelijk heeft King Ov Wyrms twee gezichten, waarbij ik nog niet direct kan zeggen welke mijn voorkeur heeft. Na een aantal luisterbeurten moet ik wel tot de conclusie komen dat het woord “degelijk” hier toch een te minimale kwalificatie is. Daarvoor is The Womb Ov Borealis gewoonweg te vernuftig in elkaar gedraaid. Kritische punten zijn er zeker ook: hoe lekker ook voor de fans van zowel death als black metal, het duo stuwt zijn muziek af en toe net iets teveel de breedte in, waardoor de vastigheid soms wat verloren gaat. Binnen een creatief proces allicht geen bezwaar en helemaal in orde, maar ik kan mij voorstellen dat de gemiddelde luisteraar toch iets minder los zand onder de voeten wil hebben.

Het belachelijk harde Sightless Vision haalt u nog eenmaal volledig door de mangel, alvorens het ruim dertien minuten durende muziekstuk What Time Has Wrought de plaat afsluit. Een sluitstuk waarbij het overduidelijk is dat de heren al hun creatieve energie er aan hebben gegeven. En als de band echt lef heeft dan zou hij dit nummer gewoon als vaste waarde op de setlist zetten voor de liveoptredens. Over de gehele lengte horen we alles waarin de heren goed zijn voorbij komen in de juiste verhoudingen en met de nodige spanning.

Score:

82/100

Label:

Eigen beheer, 2023

Tracklisting:

1. In Aeons We Spoke
2. Grave ov Birth
3. Sulphur
4. Desolation Fog
5. To March from Darkness
6. Illusory Veil
7. Sightless Vision
8. What Time Has Wrought

Line-up:

• Ricky Williams – Drums
• Michael Sanchez – Vocalen, gitaren, bas

Link:

• King Ov Wyrms Facebook