King Dude – Full Virgo Moon

King Dude is een kleurrijk en tegelijk pekzwart figuur. Zijn echte naam is Thomas Jefferson Cowgill, want zijn ouders noemden hem uiteraard niet King Dude. Nee, ze noemden hem naar een Amerikaanse president, want waarom ook niet? Sommige mensen krijgen meer coole namen dan ze aankunnen en ik werd opgezadeld met een vrouwelijke voornaam. Enfin, naast de zaligste artiestennaam ooit schreef de man reeds een carrière waar menig beginnend artiest direct voor zou tekenen. De muzikant maakte al deel uit van verschillende blackmetalbands, nam al nummers op met niemand minder dan Chelsea Wolfe en onder het pseudoniem King Dude brengt hij dus doom folk of dark folk op de markt.

Het komt niet alle dagen voor dat een blackmetalzanger de stap zet naar dark folk, maar King Dude voelt er zich naar eigen zeggen uitstekend bij. Hij probeert de meest gruwelijke muziek mogelijk te creëren en dat lukt met folkmuziek net zo goed als met black metal. Behemoth’s Nergal zette trouwens een gelijkaardige stap door een paar jaar terug op de alternative country te vliegen met zijn zijproject Me And That Man. Moet je trouwens zéker eens beluisteren…

Met Full Virgo Moon brengt King Dude nu zijn achtste album uit. Ik ga er geen doekjes om winden en deze plaat al direct in één woord samenvatten: wow! Je moet er natuurlijk voor zijn en ergens diep van binnen een zwartgallige ziel bezitten, want dit album is gitzwart en staat stijf van de depressiviteit. Het lijkt alsof de brave man’s doktersvoorschrift op happy pills al even aan vernieuwing toe is want King Dude behandelt iedere song alsof hij een scheermesje aan de pols houdt.

Het album start met een instrumentale intro die de aankomende weemoed en kommer spookachtig inluidt. Vanaf de tweede track is het echter direct menens. King Dude beschrijft in My Rose by the Sea een eenzijdig liefdesverhaal waarin keihard met zijn voeten wordt gerammeld. Dit zal het meest optimistische nummer op de volledige plaat blijken, want King Dude is in se nog gelukkig met de muze die hij bezingt. De duisternis die titeltrack Full Virgo Moon omarmt slaat namelijk harder op de luisteraar in. King Dude verstaat de kunst van droevige nummers te verpakken in melancholische dreampop. Met een akoestische gitaar tokkelt de man een prachtige melodie tevoorschijn. Pas door op de tekst te gaan letten, groeit het besef dat er niets prachtig is aan het bezongen verhaal. Dit nummer is werkelijk fenomenaal op zoveel niveaus dat ik er sprakeloos van word. Ik ga jou gewoon laten luisteren. Deze muziek moet je ervaren. Klik dus zéker eens op de link hieronder.

Forty Fives Say Six Six Six is een volledig ander monster. Deze song houdt het midden tussen de sombere dark country van Blues Saraceno en het betere werk van Johnny Cash of Leonard Cohen. Dit nummer duurt nog geen drie minuten, maar heeft niet meer nodig om een touw rond je nek te knopen. Ik herken er zelfs een vroege Nick Cave in en dat kan tellen als compliment.

De plaat schiet de ene neerslachtige song na de andere op zijn luisteraar af. Ik ga ze niet allemaal in detail bespreken of ik lig morgen een hele dag depri in de zetel naar afleveringen van The Dog Whisperer te kijken. Ik wil jou echter wel een idee geven van hoe bedrukt en mistroostig de man’s songteksten zijn. De volgende citaat komt uit de nummers Make Me Blind én A Funeral Song For Atheists. Ja, de man recycleert zijn doodsgedichten en giet deze in twee verschillende nummers.

Oh death you filthy whore. I crave you more and more. Is that you that I hear knocking upon my door. There is no afterlife. I live as I shall die.

Hier word je niet vrolijk van. Levenstip: deze plaat niet gaan opleggen op het verjaardagsfeestje van je tweeëntachtigjarige grootvader. Je zal er niet mee scoren.

Het album werd trouwens op nauwelijks twee weken tijd volledig geschreven, ingespeeld en opgenomen bij Cowgill thuis. Hij wilde met deze plaat de sfeer van zijn eerste albums recreëren. Toen had de man namelijk nog geen vaste band. Het zorgt ervoor dat deze plaat helemaal anders klinkt dan zijn voorgangers. Dit is vaak letterlijk gewoon Cowgill en zijn piano of gitaar. Hier en daar wat synthesizer om wat sfeer te scheppen, maar meer wordt er niet aan toegevoegd.

Laten we echter wel wezen: dit is geen metal. Het is zelfs geen harde muziek en al zeker geen zwaar metaal. King Dude behoort echter tot een categorie artiesten die zonder zwaar of hard te zijn vrij algemeen aanvaard wordt door de metalgemeenschap. Ook de eerder vernoemde Chelsea Wolfe of legendes als Mark Lanegan en Nick Cave slagen hier moeiteloos in. Wat mij betreft speelt King Dude in dezelfde divisie als deze heren. Duister klinkende indie folk die niet toevallig op vrijdag de dertiende door Ván Records werd uitgegeven. King Dude is een verkeerd begrepen genie. Al te vaak werd de man bestempeld als een satanist, ten onrechte, al ben ik er zeker van dat Lucifer deze plaat zal willen toevoegen aan zijn platencollectie.

Score:

90/100

Label:

Ván Records, 2020

Tracklisting:

  1. Intro ( A Shadow’s Theme)
  2. My Rose by the Sea (Satyr Boy)
  3. Full Virgo Moon
  4. Forty Fives Say Six Six Six
  5. The Satanic Temple
  6. Forgive My Sins
  7. Make Me Blind
  8. A Funeral Song For Atheists
  9. Something About You

Line-up:

  • Thomas Cowgill – Alles

Links: