Kill Devil Hill – Kill Devil Hill

Kill Devil Hill – Kill Devil Hill

SPV, 2012

Zoek je op internet onder de naam ‘Kill Devil Hill’ dan kom je uit op een plaatsje in de Verenigde Staten van Amerika dat vooral bekend is geworden door de broers Wright. Zij hebben aan het begin van de 20e eeuw aldaar testen uitgevoerd met vliegmachines. De kenmerkende zandduinen rondom Kill Devil Hill waren ideaal voor glijvluchten, vandaar. Bruce Dickinson (Iron Maiden), zelf vliegfanaat, nam op zijn laatste solowerkje een nummer op dat is genoemd naar dit stadje en de broers Wright. Anno 2012 is Kill Devil Hill in het nieuws omdat het de naam is van de nieuwe band van bassist Rex Brown (Pantera, Down) en drummer Vinny Appice (Heaven And Hell, Dio en vele anderen). Aangevuld met gitarist Mark Zavon en zanger Dewey Bragg komen zij met hun eerste plaatwerk dat voor het gemak geen titel heeft meegekregen.

De ritmesectie mag dan het “selling point” van Kill Devil Hill zijn, tegelijkertijd doe je daarmee vooral gitarist Mark Zavon te kort. De moderne metalrock leunt zwaar op zijn vette, maar bovenal doeltreffende riffs en minder op het geluid dat de heren Brown en Appice produceren. Desondanks is de hand van Appice hoorbaar. De muziek van Kill Devil Hill vertoont raakvlakken met die van Heaven And Hell en roept bij mij direct vragen op of de rol van Appice binnen Black Sabbath deel 2 niet is onderschat. Tegelijkertijd kent Kill Devil Hill de nodige invloeden uit de meer moderne rock. Vooral door toedoen van zanger Dewey Bragg ligt Kill Devil Hill in lijn met de meest recente plaat van Alice In Chains, Black Gives Way To Blue. Het is die combinatie van oud en nieuw die Kill Devil Hill voor een breed metalpubliek interessant zal maken.

Vanaf opener War Machine tot afsluiter Revenge weet Kill Devil Hill te boeien. Behoudens deze twee nummers is het tempo over de gehele linie niet al te hoog, maar Zavon weet de aandacht vast te houden door zijn rake gitaarpartijen waardoor de plaat eigenlijk nergens inkakt. Het enige skipmomentje is het akoestische Mysterious Ways, maar op twaalf tracks is dat natuurlijk geen schande. Het vakmanschap druipt er aan alle kanten vanaf, maar nergens resulteert dat in gezapigheid of op de automatische piloot geschreven nummers. De combinatie jonge honden en ouwe rotten heeft een prima album opgeleverd. Ik schat in dat deze band het goed zal doen op talrijke festivals deze zomer.

Tracklisting:
kdh 200

  1. War Machine
  2. Hangman
  3. Voodoo Doll
  4. Gates Of Hell
  5. Rise From The Shadows
  6. We’re All Gonna Die
  7. Strange
  8. Time + Time Again
  9. Old Man
  10. Mysterious Ways
  11. Up In Flames
  12. Revenge

Line-up:

  • Dewey Bragg – zang
  • Viny Appice – drums
  • Mark Zavon – gitaar
  • Rex Brown – bas

Links: