Kathaarsys – Describing The Paradox Vol. I
Silent Tree Productions, 2014
Sommige bands verdienen een pak meer aandacht, maar krijgen die vaak niet omdat het op het eerste gehoor allemaal wat vreemd klinkt of moeilijk te vatten is. Het Spaanse Kathaarsys heeft altijd wel van die trekjes gehad, maar eigenlijk is elke release sinds het debuut Portrait of Wind and Sorrow geniaal te noemen. Voor deze progressieve band uit Galicië is er op die tien jaar tijd wel veel veranderd, want oorspronkelijk was dit een heuse band die ook live vorm wist te geven aan de enorm complexe muziek die balanceerde tussen harde, technische fases en buitengewoon knappe akoestische rustpunten. Ondertussen zijn we aanbeland bij langspeler nummer zes en blijft het kernduo over. In december brachten ze Describing The Paradox Vol. I uit, een plaat die ook gewoon te downloaden valt op de Bandcamp-pagina en die inmiddels ook door de band op YouTube is geplaatst.
Is deze plaat nu anders dan al het voorgaande? Ergens zal het werk van deze Spanjaarden voor de liefhebbers van de voorgaande platen altijd herkenbaar blijven, maar er zijn zeker verschillen. Het wegblijven van een drummer brengt met zich mee dat de band met een drumpc werkt, maar Kathaarsys zorgt ervoor dat die zeker niet de bovenhand krijgt op deze plaat. Dat betekent dat de nadruk vooral komt te liggen op het instrumentale werk. Zoveel wordt meteen duidelijk op Overture, waar met zoete, Spaanse akoestiek en symfonische luchtigheid een erg dromerig klimaat wordt aangereikt dat verdraaid prachtig klinkt en op sommige momenten erg complex wordt, zonder dat het gevoel verloren dreigt te gaan. Vanaf Unscrutable Truth verschijnt er wat zang en krijgt het instrumentale werk meer energie mee. Een dreiging die opbouwt en een gemener stukje waar vocaal wat scheurende screams op geplaatst worden, vervolgens wat jazzy stukjes om over te gaan tot een rustpunt dat met de zwoele baslaag en de gevoelige zang heerlijk aanvoelt. Opnieuw een opbouw, maar dit keer met overdreven clean vocals, en even verder weer die verdraaid technische Spaanse akoestiek die weer overgaat tot een progressief moment. Een hele boterham die je dus te verwerken krijgt op een lied als dit. Ongetwijfeld het nummer dat je meermaals moet beluisteren om er zicht op te krijgen.
De titeltrack is er eentje die lange tijd luchtig en warm blijft klinken, maar waar halverwege toch een opbouw plaatsvindt naar een steviger stuk prog. Naar het einde toe krijgt het terug wat screams mee, maar afsluiten gebeurt op harmonische wijze. Twee technische nummers dus, alvorens dat de prachtige afsluiter Inerte plaatsvindt. Tot op dit moment blijven vooral de tikkende drums tijdens de versnellingen en de ongepolijste en effectloze screams roet in het eten van deze progpracht gooien. De afsluiter is echter net als de opener een nummer dat rustig blijft en waarbij dit duo heerlijk op mekaar inspeelt met synth, gitaar en bas. Erg intens bij momenten (zeker naar het einde toe), maar zonder dat je grip verliest op dit heerlijk stukje Spaanse prog dat nergens uit de hand loopt.
Hopen dat volume twee die hardere momenten iets bijslijpt, want daar ondervind ik als luisteraar nog wat hinder, en dat wilde zanglijnen als die halverwege Unscrutable Truth wegblijven. Het neemt niet weg dat deze plaat weer blijk geeft van een hoge dosis genialiteit en dat fans van warme prog hier zonder twijfel weer voor te vinden zullen zijn. Zeker eentje om binnen te halen en wat speeltijd te gunnen. Dat geldt eigenlijk voor de ganse discografie van deze band.
Tracklisting:
- Overture
- Unscrutable Truth
- Describing The Paradox
- Inerte
Line-up:
- J.L. Montáns – Zang, gitaar
- Marta Barcia – Bas
Links: