Just Before Dawn – Tides of Blood

Geschreven door op 13-04-2018 om 21:58.

WAAAAAAHHHRRGGHH! Voorgaande kreet is slechts een minzame geschreven uiting van het enthousiasme dat ik ervaar bij het luisteren van Tides of Blood, het derde album van het internationale deathmetalgezelschap Just Before Dawn. Opgericht door de Zweedse bassist/gitarist Anders Biazzi. is dit de natte droom van iedere liefhebber die zijn death metal neemt zonder verdere poespas. Geen jazzy loopjes, geen technisch gepriegel op de vierkante millimeter, geen postrockhipstershoegazevegan-uitstapjes en vooral geen momenten om even het gas terug te nemen. Gewoon echte, originele old school death metal voor echte, originele old school metalheads die hompen vlees roosteren op de barbacue en bier zuipen uit grote blikken. En dat negen nummers en een intro lang. BAM!

Voor wie er buiten de heer Biazzi meedoet op deze cd, hebben we een encyclopedie nodig. Intimi kennen de bandleider zelf vast nog wel uit de periode dat Amon Amarth écht schedels insloeg en verder speelt de voltallige bezetting van Gods Forsaken mee. Gitarist Scott Fairfax van Memoriam tokkelt een deuntje en Thanatos-bassist Marco de Bruin duikt op. En dan komen er nog een partij brute gastzangers voorbij waarbij het zelfs Miley Cyrus en Katy Perry dun door het broekje zal lopen. Ralf Hauber van Revel in Flesh bijvoorbeeld. En Matias Nastolin van Decaying. Buiten eigen zanger Jonny Pettersson, die in meer bands heeft gezongen dan Donald Trump prostituees heeft gehad. En dan is de grootste troef nog niet eens genoemd: David Ingram. Ex-brulboei van Hail of Bullets, Benediction en Bolt Thrower. Een man met een strot die zelfs het opnoemen van een boodschappenlijstje nog geweldig kan laten klinken en inmiddels vast bandlid is geworden.

Al deze mensen samen hebben voor een album gezorgd waarbij je niet anders kan doen dan janken van opperst geluk. Het titelnummer. Jesus H tapdansing Christ, luister naar dat titelnummer en vertel me dat je daarbij niét voelde hoe je opperhuid zich uit puur genot langzaam terugtrok van je armen, benen en schedel, waardoor er niets meer overbleef dan bloed, vlees en botten. Zit je na dit nummer nog rustig in je stoel, dan ben je doof. Draai dit nummer als je fietst en je benen zullen zoveel tempo maken dat ze zich afscheiden van de je romp. Draai dit nummer in je auto en je rijdt frontaal tegen de vangrail omdat je al headbangend vergeet de bocht te nemen. En gebeurt het niet bij het titelnummer, dan wel bij het geniale Bombs over Bremen dat daarna komt. Of het machtige Civilian Alliance dat daar weer op volgt. Of de kaken-op-de-grond-doen-vallende afsluiter In the Depth of War (Outro-Declaration War). Of alle nummers er tussen in maar waarvoor de superlatieven me alweer ontschoten zijn omdat Just Before Dawn de aandacht van iedere hersencel automatisch naar zich toetrekt zodra Tides of Blood opstaat.

Deze plaat klinkt zo bizar perfect dat het bijna eng wordt. Als Bolt Thrower en Hail of Bullets een kind zouden krijgen, dan zou Just Before Dawn zijn ouders al lang het huis uitgetrapt hebben omdat het geen interesse heeft in middelmaat. Ik zou werkelijk geen minpunt over dit album kunnen noemen. Ja, misschien dat het iets vetter en smeriger had mogen klinken maar dat is eigenlijk een slap excuus om geen honderd punten te hoeven geven. Perfectie heeft een naam en zijn naam is Just Before Dawn.

Score:

97/100

Label:

Raw Skull Recordz, 2018

Tracklisting:

  1. When the Iron Shields Fall (Intro)
  2. Day of Days
  3. Market Garden
  4. Formations at the Rising Dawn
  5. Battle for the Bridge
  6. Tides of Blood
  7. Bombs over Bremen
  8. Civilian Alliance
  9. Spirit of the Blitz
  10. In the Depth of War (Outro-Declaration War)

Line-up:

  • Jonny Pettersson – Vocalen, bas
  • Anders Biazzi – Gitaar
  • Gustav Myrin – Gitaar
  • Brynjar Helgetun – Drums

Links: