John Dallas – Wild Life
Street Symphonies Records, 2015
Wat?! Jullie hebben nog nooit van John Dallas gehoord? Wel, ik eerlijk gezegd ook niet. Als we zijn biografie echter mogen geloven is Luca Stanzani, zoals de man eigenlijk heet, de nieuwe Jon Bon Jovi, de nieuwe Axl Rose én de nieuwe David Lee Roth in hoogsteigen persoon! De Italiaan met het Amerikaanse imago staat, hoewel ondersteund door een prima band, eenzaam op de voorkant van zijn debuutplaat. Sterker nog, die band blijft geheel anoniem. Dat vestigt de aandacht dus vooral op Stanzani, en legt de lat voor zijn vocale kunsten vrij hoog. Eens zien wat hij kan.
Wild Life, de eerste dus van John Dallas, bevat inderdaad invloeden van onder andere Van Halen en Bon Jovi, hier en daar aangevuld met wat AC/DC. Maar weet je waar het vooral héél veel op lijkt? The Darkness. Waarom Luca Stanzani die band dan ook niet noemt als een van zijn grote voorbeelden is mij werkelijk een raadsel. Verwacht op Wild Life dus nummers met popstructuren, op het dunne lijntje tussen rock en metal in. Opvallend voor een soloplaat van een zanger vind ik dat de vocalen, hoewel regelmatig ongelofelijk hoog, helemaal niet zo uitzonderlijk zijn. Op een valse noot is John Dallas niet te betrappen, maar heel bijzonder is zijn stem niet.
Dat wil overigens niet zeggen dat Wild Life een slechte plaat is, in tegendeel zelfs! Bovenstaande titeltrack is net zo cheesy als de rest van het album. Kun je daar tegen, dan ga je nummer als Dreamin’ On (met een Journey-sausje), het zwaar groovende Heaven Is en vooral het geweldige, meerstemmig gezongen Under Control ook te gek vinden. Luca Stanzani is bepaald geen bescheiden man, en had best zijn uitstekende band wat meer in het zonnetje kunnen zetten. Uiteindelijk zijn zij namelijk meer de sterren op Wild Life dan de man om wie het allemaal moet draaien. Dat de nummers niet zo glad zijn gestreken als die van het al eerder genoemde The Darkness, vind ik een pluspunt. Vooral de gitaarpartijen zijn nog lekker ruw en bijten zo nu en dan goed van zich af. Met een flinke dosis “Oh! Oh!” en “Hey! Hey!” op de plaat mikt John Dallas duidelijk op de betere zuipfestijnen. En terecht ook, want het mag dan wansmaak ten top zijn, dit album is de gangmaker op elk fout metalfeestje!
Tracklisting:
- Under Control
- Heaven Is
- Falling
- Wild Life
- Dreamin’ On
- Electric
- Freedom
- Psycho Game
- Love’s Fake
Line-up:
- John Dallas – Vocalen
Links: