Jazz Sabbath – Jazz Sabbath

Geschreven door op 09-04-2020 om 18:45.

Jazz Sabbath, u leest het goed en het is precies dat wat u denkt. Maar er schuilt een groter verhaal achter dit schijfje uit Engeland. Volgens de band zou dit debuutalbum immers verschijnen op 13 februari 1970, maar sloeg het noodlot toe. Toetsenist en bandleider Milton Keanes kreeg een hartaanval, eindigde in het ziekenhuis en de platenmaatschappij liet het album voorlopig op de plank liggen. Milton verliet het ziekenhuis in september 1970 en tot zijn grote schrik was daar ineens een band uit Birmingham, die de naam Black Sabbath droeg, welke inmiddels twee albums op zijn naam had staan met verdacht bekende nummers. De albums van Jazz Sabbath waren niet meer te lokaliseren, wegens een brand dat met het oog op verzekeringsfraude werd gesticht. Aanvankelijk gedacht dat al het bewijs van het bestaan van de band, op enkele live bootlegs na, in rook zou zijn opgegaan, kwam eind 2019 de master tape toch boven water. En zo is Jazz Sabbath herrezen uit zijn as en daar om te bewijzen wie de schrijvers zijn van hits als Iron Man, Children Of The Grave en Changes.

Oké, oké. Milton Keanes is gewoon een pseudoniem van Adam Wakeman, zoon van Yes-toetsenist Rick Wakeman, maar nog beter bekend als de toetsenist van Ozzy en live toetsenist van – jawel – Black Sabbath, tijdens de afgelopen twee reünietournees (2004-2006 en 2011-2017). Jazz Sabbath draait dus puur om het plezier en dat is zonder stoppen van start tot einde goed te horen. En hoewel het daarom draait, is er ook sprake van een ontzettende virtuositeit in het spel. De nummers zijn stuk voor stuk onmiskenbaar, maar de nieuwe arrangementen klinken ook weer in hoge mate authentiek. Het enige nummer waar ik aan het begin even moest nakijken om te weten welke klassieker werd ingezet, was de afsluiter Children Of The Grave. Had ik echter nog heel even gewacht, dan was het al snel duidelijk geworden dat het om uitgerekend één van mijn favoriete Black Sabbath-nummers aller tijdem zou gaan.

Wie er naast Wakeman AKA Milton Keanes precies achter dit project zitten, is mij een raadsel, maar Jacque T’Fono (basgitaar) en Juan Také (drums) zijn het zeker niet. Wie er achter deze pseudoniemen zitten, verdienen van mij desalniettemin al het respect. Je moet een godsgruwelijke hekel hebben aan jazz, wil je niet vrolijk kunnen worden van deze versie van Iron Man, dat het middelste nummer op de schijf is en op dat moment het meest sereen begint, maar uiteindelijk uitmondt in een swingend bebop extravaganza, vol met virtuoos pianospel. Maar ook de contrabas op dit album klinkt vet, zoals op de opener Fairies Wear Boots. Heb je naast Black Sabbath ook iets van Thelonious Monk in je kast staan, of heb je een kleine voorliefde voor jazzmuziek, dan schaf je dit album gewoon zeker aan. Haat je jazz met een passie, dan vraag ik je hoogstens om even de sfeer te proeven van de bovenstaande documentaire à la Spinal Tap en dan mag je vervolgens voor altijd uit de buurt hiervan blijven. Leuk cadeautje overigens voor je eventueel jazz luisterende ouder!

Label:

Blacklake, 2020

Tracklisting:

  1. Fairies Wear Boots
  2. Evil Woman
  3. Rat Salad
  4. Iron Man
  5. Hand Of Doom
  6. Changes
  7. Children Of The Grave

Line-up:

  • Milton Keanes – Piano
  • Jacque T’Fono – Contrabas
  • Juan Také – Drums

Links: