Inver – On This Earth

Geschreven door op 17-02-2024 om 16:25.

Een genre met de benaming dark gothic, is dat iets nieuws? Bij mijn weten is het gothic-genre altijd wat duister van aard. Ik kan mij vergissen natuurlijk. Maar dit is de categorie muziek die Inver op zijn debuut zegt te laten horen. On This Earth is een album waarop rock en gothic in een duistere omhelzing bij elkaar komen. Dat is ongeveer de strekking vanuit de bijgesloten promotekst. Elektronische elementen zijn er om de boel in te luiden of de juiste sfeer mee te geven. Soms bescheiden en zo nu en dan wat prominenter, zoals tijdens het derde nummer Tarnished Son dat op vocaal gebied best wel wat weg heeft van Brian Molko (Placebo).

Op instrumentaal gebied is de band soms nog wat zoekende, althans zo lijkt dat dan toch. Misschien dat er daarom ook gekozen is voor de aanduiding, waarover ik het in mijn eerste alinea had. Naast de ruime aanwezigheid van elektronica, hoor ik ook wel degelijk de metalen inbreng van het gitaarwerk, die dan wat meer de kant op gaat van een band als Paradise Lost (al is die band een maat of tien te groot om mee vergeleken te worden). Tempestarius laat naast de eerder genoemde zuivere vocalen, ook wat harsh vocalen horen. Daardoor sluit het nummer wat meer aan bij het metalgenre. Het geheel is wellicht nog net wat te uiteenlopend en het sluit niet altijd even lekker op elkaar aan.

In dat opzicht kan ik zelf wat meer met een nummer als Devil’s Hands dat aanvangt met geheimzinnig gefluister en een achterliggende invulling die wel wat weg heeft van een soundscape. Dit is materiaal om de ogen bij te sluiten en even weg te zweven naar andere buitenaardse oorden. Doe het zo nuchter mogelijk, waarschuw ik u, anders dan zullen de vele stemmen te dicht bij u blijven, wanneer de roes is uitgewerkt. Een horrorscenario is dan wellicht aanstaande, zeker wanneer het elektronische We All Get Lost zijn uitwerking op uw gemoedstoestand niet zal missen! Kritiek is er natuurlijk ook, want de band heeft echt wel teveel de neiging om in herhaling te vallen, vooral op tekstueel gebied. Ik hoor dan ook veel herhalende refreinen die de staat van een hypnose wellicht versterken, maar niet altijd even boeiend zijn. Gelukkig heeft de band zelf door dat het vooral moet variëren door middel van het spelen met geluidseffecten, machinale trucs en cadansen.

Op deze wijze ontstaat er een debuutalbum dat wel degelijk interessant kan zijn voor de gothics onder ons. Dark-wave-adepten, dark metallers en zwartkijkers kunnen ook zonder al teveel twijfel toehappen. Een enkele Paradise Lost-fanaat wellicht ook. De band staat in de meeste gevallen net te ver van het metalgenre af om eenieder van jullie tevreden te stellen, maar On This Earth kan wellicht een meerwaarde bieden voor diegene die eens buiten de gebaande paden wil luisteren. Zelf zoek ik net iets meer variatie op vocaal gebied en een duidelijkere koers in het schrijven van de songs.

Score:

70/100

Label:

Eigen beheer, 2024

Tracklisting:

  1. Truth (Intro)
  2. Lost Traveller
  3. Tarnished Son
  4. Tempestarius
  5. Devil’s Hands
  6. We All Get Lost
  7. I Stand With Trees

Line-up:

  • Bryn Jones – Gitaar, vocalen
  • Jake Doherty – Gitaar
  • JJ ‘Jaff’ Flames – Bas, achtergrondvocalen, orkestratie

Link: