Infestus – E x | I s t
Debemur Morti Productions, 2011
Alsof we een eenmansband echt serieus gaan nemen. Echt wel. Omdat dit persoon net iets meer budget krijgt dan een slaapkamer-blackmetalfanaat moeten we respect en admiratie opbrenen voor hetgeen hij brengt. De Duitser van dienst heet trouwens Moloc. Infestus, de naam van de band, is toe aan album nummer drei. Ja, nu ik het zeg, Chroniken des Ablebens, de voorganger, was eigenlijk wel een prima album…
Nee, eigenlijk was die vorige zo slecht nog niet. En alle negatieve media daargelaten, op zich klinkt ook dit helemaal zo verkeerd niet. De intro, Akoasma, haalt een palliatief Shining-sfeertje naar boven, wat helemaal niet verkeerd aanvoelt… ondanks de transparante, cleane sound. En ja, Infestus maakt van die black metal die moeilijk zal liggen bij Scandinavische metalofielen. Het is namelijk typisch Duits, in de zin dat de uitvoering, de arrangementen en de songwriting grondig en doordacht (denk Secrets of the Moon), conceptueel en onderhoudend zijn. Op het randje van wat men vooral in death metal-kringen “generisch” noemt zelfs. De refreinen en overgangspassages zijn daarenboven zeer atmosferisch en meeslepend (denk aan het Australische Nazxul), zelfs zonder keys of synths! Het klinkt berekend, technisch… professioneel. Heeft dit dan nog wel enige kans op belichting in een genre dat drijft op imago en ruis? Ik mag het hopen.
Voor zover reviews ontvankelijk zijn voor de massa wil ik uitdrukkelijk de genre-overstijgende kracht van dit Infestus naar voor schuiven. Ook al valt dit muzikaal gezien onder black metal, het is meer dan dat. Infestus maakt nummers die een bijzonder sterke verhaallijn in zich hebben en afgezien van de snelheid van de drums (fast en blast) niet zou misstaan op een doomalbum of een post-rockalbum. Dit lijkt dan ook de Duitse tegenhanger te zijn van een beweging die vooral in Amerika mijlen voorsprong heeft genomen, de post black. De nummers hebben net als in dat net benoemde genre ook veel tijd nodig om volledig in te werken, zodanig dat ze de neerslachtigheid en onmacht middels de tragische black los kunnen weken.
Zoals ik dus al zei in het begin van deze review: Infestus heeft opnieuw een meer dan prima album op de markt gebracht. Black metal klinkt zelden zo gesofisticeerd als dit, en dat mag gezegd worden. Sfeervol, beroerend, deprimerend, bitsig. Infestus krijgt steeds meer karakter en wint hiermee gegarandeerd zieltjes. Wellicht, want de fiere demonicus kan het nog steeds moeilijk over zijn zwarte hart verkrijgen dat hij hiervan beroerd wordt. Underground krijgt bij deze een andere betekenis.
Tracklisting:
- Akoasma
- Down Spiral Depersonification
- Darkness Blazing in the Flame of Fire
- Torn Observer
- Mirror Mind Reality
- Der Blick Hinaus
- Descend Direction Void
Line-up:
- Moloc
Links: