Inferum was eerder dit jaar te zien op Complexity Fest en deed collega Pim denken aan mechanische deathcore, een light versie van The Tony Danza Tapdance Extravaganza. Reden genoeg voor mij om het me toe te eigenen en te voorzien van een review. Er mogen dan wel een pak maanden overgegaan zijn, de plaat heeft kunnen liggen rijpen en dat was nodig ook.
De debuutplaat van deze Eindhovenaren heeft namelijk liggen fermenteren. Het klinkt makkelijk gezegd maar ik heb er lang moeten over zitten nadenken. Wat ik er mee bedoel is dat de organische deeltjes gegroeid zijn, terwijl de pure, technische Meshuggah/techdeathcore als blauwdruk volledig standgehouden heeft. Ze mogen dan wel “mechanical death metal” gebruiken als handelsmerk, die benaming is te vernauwend. Ik denk bij deze namelijk niet alleen aan een Meshuggah, maar ook aan Thy Art Is Murder, een band die bekend staat aan zijn waanzinnige viriliteit. De hoekigheid van de gitaren en het technische drumwerk gaat op Human Disposal perfect samen met de menselijke core-elementen. Core klinkt trouwens ook te negatief als ik eerlijk ben, dit beestje bezit de brutaliteit van de betere hardcoreband en de snedigheid van een groovend Decapitated. Als je dan weet dat de topsnelheden ook nog eens in Aborted-gebied liggen dan kun je zo aan de slag met dit polyvalente werkstuk. En dankzij de sfeervolle melodielijnen die hier en daar opduiken haal je moeiteloos het einde.
Sci-fi mechanical biotech metal die je als extreme metalliefhebber zo in het smoelwerk wil duwen van menig drukdoende emodjentband die zichzelf ook maar een beetje met death metal wil associëren. Lekkerrrrrrr.
Luistertips: Beyond Reach, Surgical Schizophrenia.
Score:
82/100
Label:
Eigen Beheer, 2019
Tracklisting:
- Decay Into Madness
- Surgical Schizophrenia
- Autophagia
- Beyond Reach
- Paranormal Reality
- Locked-In
- Pathogenic
- Interlude
- Human Disposal
- Mindbridge
Line-up:
- Morrison de Boer – Keel
- Lars Deelman – Gitaar
- Ozzy Voskuilen – Gitaar
- Stan Albers – Bas
- Wouter Macare – Drums
Links: