Neen, deze band zul je niet terugvinden op Metal Archives, en daar is een reden voor. Of ze nu geldig is of niet, de reden is dat Heptaedium een djentband is. Een pure djentband, zo eentje die niet bang is om Super Mario op de Game of Thrones-troon te zetten. Heptaedium is toe aan album nummer drie, en brengt die uit via het breeddenkende label Apathia Records.
Er wordt belachelijk veel belachelijke djent uitgebracht. En er wordt nog meer belachelijke Nintento/16bit/djent/core uitgebracht. Sowieso is het een genre waar weinig credits (pun intended) mee te verdienen valt. Je moet het dus erg goed voor elkaar hebben, wil je iets van positieve indruk nalaten op de luisteraar. Heptaedium slaagt daar vrij goed in. De reden is dat er een solide basis aan melodische metalcore gelegd wordt met een niet al te steriele sound. De gitaren zijn natuurlijk staccato-strak, maar relatief organisch van aard. Ondertussen speelt zich ook telkens een verhaal van fantasierijke synths af, ieder keer met een spanningsboog die direct of indirect verwijst naar een gamesetting. De digitale opsmuk is ontegensprekelijk afkomstig uit de SNES/C64/console naar keuze, maar ook niet overal en altijd aanwezig.
Deze gepixelde arcadehalmetal is niet voor iedereen, slechts enkelingen zullen hier wat kunnen mee aanvangen. Bezint eer ge begint zou ik zo zeggen, zet desnoods een spelletje Quake op om je in de mood te brengen.
Score:
74/100
Label:
Apathia Records, 2017
Tracklisting:
- Enter
- How Long Shall I Suffer Here?
- When I’ll Die… All Will Be Lost Forever Gone
- Subpixel Carryover
- If The World Would Stop Spinning I Don’t Think I’d Miss It
- Asphyxiate
- Mara
- I Wanna Make You Believe In Me
- But I Feel So Weird These Days
- I’m So Scared, Sorry
Line-up:
- Onbekend
Links: