Indukti – Idmen
InsideOut Music, 2009
Een van de meest interessante progressieve albums van dit jaar komt waarschijnlijk van het Poolse Indukti. Niet in de laatste plaats vanwege de prestatie om technische moeilijkdoenerij op een toegankelijke manier te brengen. Het resultaat is een tot het einde boeiend album, wat opmerkelijk pittiger is dan het vorige, S.U.S.A.R., alweer uit 2004. Voor deze muzikale verschuiving lijkt geen specifieke reden te bestaan. De nummers ontstaan in jamsessies en het resultaat wat hieruit voortvloeit is volgens violiste Ewa Jablonska compleet zonder voorbedachte rade voortgekomen uit improvisaties. En die zijn dit keer wat zwaarder uitgepakt dan men gewend was.
Natuurlijk spelen de achtergronden van de muzikanten wel een grote rol, zo speelt percussionist Wawrzyniec Dramowicz tegelijkertijd in het Pools Philharmonisch Orkest.
En hoewel Indukti zichzelf ziet als instrumentale band, nodigt men voor hun albums zo nu en dan gastvocalisten uit om specifieke nummers te begeleiden. Was dat voor het debuut nog enkel de zanger van hun Poolse collega’s van Riverside, voor Idmen nodigde Indukti nota bene drie gastvocalisten uit van opmerkelijke bands zoals Sleepytime Gorilla Museum. Het effect hiervan is dat het album behoorlijk afwisselend klinkt. Er is geen één vocalist bij die niet qua stem perfect in de muziek past. Misschien heeft het er mee te maken dat de zangers zelf de zeggenschap hadden over de lyrics, die nogal metaforisch uitpakten. Sommige luisteraars zijn waarschijnlijk van mening dat zang compleet achterwege gelaten had mogen worden.
Waar het eerder genoemde Riverside nog weleens beschuldigd kan worden van emotionele, huilerige, langdradige passages, passeert Indukti deze problematiek volledig. En ook de viool benaderd zeker geen kattegejank, maar zet de melodieuze stukken op filmische wijze
veel kracht bij, terwijl de ritmesectie minstens zo stevig in haar schoenen staat en een modern geluid neerzet. Het album is bij vlagen psychedelisch, zelfs met hier en daar jaren ’70 space-effecten. Ook een trompet wordt erbij gehaald, wat in het laatste nummer, Ninth Wave, het effect geeft wat je normaal gesproken bij metalbands verwacht van een goede gitaarsolo. In het elf minuten durende nummer wordt op die manier toegewerkt naar een climax die vervolgens door de ritmesectie wordt overgenomen. Deze aanpak houdt de nummers uitermate boeiend en doet verwonderen naar de afloop, als een rare droom die je beleving in stroperige draden uit elkaar trekt en in elkaar duwt, perst, versnelt en weer vertraagd, totdat de stilte valt en je weer terug brengt naar de werkelijkheid. Hoewel het lastig is Idmen in woorden te omschrijven, mag het duidelijk zijn dat dit voor mij jaarlijstmateriaal is. Wie Indukti nog niet kent, maar enigszins houdt van progressieve metal, zou Idmen zeker een keer aan de oren moeten toedienen.
Tracklisting:
- Sansara
- Tusan Homichi Tuvota
- Sunken Bell
- And Who’s The God Now?!…
- Indukted
- Aemaet
- Nemesis Voices
- Ninth Wave
Line-up:
- Ewa – Violin
- Jasiek – Guitar
- Kociam – Guitar
- Andrew – Bass
- Wawrzyniec – Drums
Links: