Implant for Denial – otheroot
Firefield Records, 2009
Uit Roemië komen ze, de heren van Implant for Denial. In 2007 brachten ze de plaat monolith uit, die bij de meesten waarschijnlijk volledig onder de radar is doorgeschoten, en eind 2009 verscheen het eveneens van hoofdletters verstoken otheroot. Het tweede album van de inmiddels ruim veertien jaar actieve band is dan ook maar gelijk een dubbelalbum en daar wringt hem de schoen ook.
De muziek, welke een beetje tussen bands als Deftones en Korn ligt, weet namelijk nog geen drie kwartier te boeien, laat staan een ruime anderhalf uur. Er wordt behoorlijk leentjebuur gespeeld bij verschillende bands in het zelfde genre en na die anderhalf uur aan generieke stamperij is de maat ook echt wel vol. Hondsberoerd wordt het nergens, maar we hebben het allemaal al zo vaak gehoord dat de lol er goed af is en Implant for Denial helemaal niets meer weet toe te voegen aan wat andere, soortgelijke bands al doen. Daarnaast gaan de vocale partijen van Vita en/of Bulbuc na die negentig minuten behoorlijk op de zenuwen werken. Eén van de twee (ik heb helaas geen idee wie welke partijen voor zijn rekening neemt) hangt stilistisch ergens tussen een metal scream en de typisch schreeuwende tiener die we bij zoveel soortgelijke bands zien, maar klinkt alsof hij op het punt staat zich terug te trekken om over te geven. Heel naar allemaal.
Wist monolith niet op te vallen, zo zal otheroot ook weinig opzien baren. Wat Implant for Denial brengt is niet heel erg slecht, maar het gebrek aan eigen geluid en de complete waanzinnige die bedacht heeft dat dit ook twee cd’s lang wel interessant zou blijven, halen de score toch behoorlijk omlaag. Gevalletje jammer.
Tracklisting:
Cd 1:
- Innerscape
- Messages to Gods
- Nemesis
- Farewell
- Tribute
- Herald
- Pearl
- Target
- Strike
Cd 2:
- Solitor
- Sidef
- 3,80
- In Soare Deschis
- X
- Rezistenta Continua
- Mental
- Apus
- Tribut
Line-up:
- Vita – zang
- Bulbuc – zang
- Meshu – gitaar
- Pista – bas
- Freaky – gitaar
- Tzava – drums
Links: