Impaled Nazarene – Road to the Octagon
Osmose Productions, 2010
Dit wordt een twistalbum. De laatste twee albums van deze nucleaire metalheads ging steeds meer de punkass thrash op en nu wordt deze een tiental jaar achteruit gesmeten om samen te komen met de old school Impaled Nazarene-sound. Album nummer elf (!), Road to Octagon, ik zet u alvast even op weg.
Impaled Nazarene beukt als vanouds. Nog meer dan op Manifest wordt er snelheidsgewijs een ferme lap op gegeven. Zalig grimmig klinkende riffs en oscillerend gerag worden afgewissels met tot airguitar aanzettende heavy solo’s. De gekende vocals van Mika Luttinen klinken zo bezeten als een versbesneden stier en exclameren repetitief de aanstekelijke refreinen. Er is opnieuw veel aandacht besteed aan het percussioneel onderdeel van de band, dat deze keer vooral in de hoge cymbaalklanken extra in de verf wordt gezet. Het draagt alleen maar bij tot de kletterende woestenij onderweg naar Octagon. Deze niet geheel geslaagde video en het dito YouTube-geluid kunnen u misschien overtuigen.
Heel veel woorden ga ik er verder niet aan vuil maken. Dit is een ultiem sterke plaat vol aanstekelijke gewelddadigheid. Voor mensen die zowel los gaan op de snelheid als grimmigheid. Impaled Nazarene is een icoon en bewijst dat met verve. U luistert maar eens naar Enlightenment Process, Under Attack en mijn punkass favoriet, het compleet losgeslagen Convulsing Uncontrollably. Vergeet trouwens ook het epische Cult of the Goat niet (no kiddin’). Conslusie: heersplaat! Satan smiles satisfied!
Tracklisting:
- Enlightenment Process
- The Day of Reckoning
- Corpses
- Under Attack
- Tentacles of the Octagon
- Reflect on this
- Convulsing Uncontrollably
- Cult of the Goat
- Gag Reflex
- The Plan
- Silent and Violent Type
- Execute Tapeworm Extermination
- Rhetoric Infernal
Line-up:
- Mika Luttinen – Vocals
- Tomi UG Ullgren – Guitars
- Mikael Arnkil – Bass
- Reima Kellokoski – Drums
Links: