Ihsahn – Das Seelenbrechen
Candlelight Records, 2013
Ihsahn gaat al een behoorlijke tijd mee in de muziekwereld. Eerst greep hij samen met Emperor in de jaren ’90 en in het begin van het vorige decennium de keizerlijke macht in de blackmetal en in 2006 ging hij solo. Ondergetekende hoorde op de eerste twee platen een zoekende Ihsahn. Allerlei invloeden gingen bij The Adversary door de mengelmoes, hetzelfde geldt voor angL met nog flink wat sporen van Emperor. Vanaf After begon Ihsahn stappen te zetten naar een echt eigen sound. Is Das Seelenbrechen weer een stap verder?
De Noor experimenteerde op After en Eremita behoorlijk met jazz en wat vrijere composities. Voor de release van dit album zei de man dat hij geïnspireerd was door Scott Walker en Diamanda Galas, twee hele avant-gardistische muzikanten. Uiteindelijk is Das Seelenbrechen helemaal niet zo’n vervreemdende plaat geworden op de improvisatiestukken (Tacit 2 en See) na. Ihsahn verbreedt wel steeds meer zijn horizonten op een erg gefocuste manier. Zo was er eerst het geval van een combinatie van verschillende stijlen per nummer maar nu is er soms een track die zich op één aspect van zijn muziek richt.
Een goed voorbeeld is de track Pulse, een van de beste tracks op het album. De metalinvloeden worden compleet achterwege gelaten en we krijgen een triphoptrack die zeker niet had misstaan op een later album van Ulver. Ondanks de focus is Das Seelenbrechen ook een heel fragmentarisch en vooral in de tweede helft een chaotisch album. Dit kan enorm in de soep lopen, ware het niet dat Ihsahn een fantastische muzikant is. Deze plaat is niet progressief in de zin van flitsende instrumentatie maar de avontuurlijke inkleuring van de composities die vaak genoeg buiten de lijntjes gaan.
Dat Ihsahn met Leprous een geweldige begeleidingsband heeft gevonden moge duidelijk zijn, maar de man lijkt ook wat invloeden van Leprous in zijn muziek te hebben gestopt. NaCl is een track die zonder problemen op Coal (de laatste plaat van Leprous) had gekund. Op de plaat is alleen drummer Tobias Ørnes Andersen aanwezig waaraan Ihsahn een zeer goede muzikale compagnon heeft om de gebroken drumritmes retestrak en toch groovend neer te zetten.
De eerste helft van Das Seelenbrechen bevat vooral nog echt songs, in de tweede helft laat Ihsahn de teugels meer los met schitterende resultaten. Tacit gaat alle kanten op, van stemmige metalstukken tot jazzstukken met verwrongen blazers in de bigbandstijl. Flitsend gitaarwerk is er dus niet veel te vinden van Ihsahn maar op M zet hij een solo neer waar David Gilmour (Pink Floyd) trots op kan zijn. Ihsahn zet namelijk een solo neer die bluesy, vloeiend en melodisch is in de trant van de solo’s op Dark Side Of The Moon.
Das Seelenbrechen zal zeker niet bij alle liefhebbers van Ihsahn in de smaak zijn gevallen, vooral de tweede helft is een behoorlijke verandering in geluid. Het is ook een plaat die echt meerdere luisterbeurten nodig heeft om er goed in te komen. Deze plaat is avontuurlijk, stemmig maar op sommige momenten ook erg melodieus en pakkend. Ondergetekende ziet Das Seelenbrechen dan ook als het interessantste en beste solowerk van Ihsahn tot nu toe.
Tracklisting:
- Hiber
- Regen
- NaCl
- Pulse
- Tacit 2
- Tacit
- Rec
- M
- Sub Alter
- See
Line-up:
- Ihsahn – Zang, Gitaar, Bas, Keyboard
- Tobias Ørnes Andersen – Drums
Links: