Italiaanse bands die traditionele hardrock spelen zijn er in overvloed. Dit Hyperion vervoegt de vele, vele bands die verder teren op de successen van de jaren ’80. Veel voegen ze er ook niet aan toe, eerlijk gezegd. Nu is dat niet noodzakelijk een voorwaarde om een goeie cd af te leveren. Je kan een stijl kiezen en die trouw blijven, maar daarnaast wel kwaliteit afleveren. Dat doet Hyperion dus. Alhoewel, hier en daar toch niet helemaal.
Twee uitschieters op deze cd: Dangerous Days en Forbidden Pages. Beide zijn goed uitgewerkte, tot in de details verzorgde songs die een coherente sound laten horen met een zanger die mooi aansluit bij het geheel. Met het vernoemen van de zanger zijn we meteen ook bij de grote zwakte van deze band aanbeland. Michelangelo Carano heet de beste man, en hij is zeer wisselvallig. Op de reeds vernoemde songs en op het afsluitende Hyperion klinkt hij goed en beheerst, op al de andere tracks is het altijd een ‘net niet’-gevoel dat overheerst. Dat is te weinig om tussen het overaanbod op te vallen en het verschil te maken. Niet slecht, maar dat is jammer genoeg ook net niet goed genoeg.
Score:
68/100
Label:
Fighter Records, 2017
Tracklisting:
- Ultimatum
- Dangerous Days
- Incognitus
- Ground and Pound
- Forbidden Pages
- The Killing Hope
- The Grave Of Time
- Hyperion
Line-up:
- Michelangelo Carano – Zang
- Davide Cotti – Gitaar
- Luke Fortini – Gitaar
- Antonio Scalia – Bas
- Marco ‘Jason’ Beghelli – Drums
Links: