Hymir – Nyctophobia

Geschreven door op 30-07-2010 om 13:08.

Hymir – Nyctophobia
Eigen Beheer, 2010

Hymir uit Utrecht heeft de grote stap gezet naar eeuwige roem. Het eigenlijke debuut, Nyctophobia, luidde de zwarte zomer in. De schrik voor de duisternis zal vooral luisteraars overkomen bij het aanhoren van deze schijf.

Hymir produceert een melodische, soms symfonische vorm van black metal met enkele doodse elementen. Het basisrecept bestaat uit een bijzonder subtiel geproduceerde gitaarsectie, eveneens mooi gecontroleerd en geconserveerd drumwerk, een technologisch verfijnde strot en de nodige teutonische bombast en sfeermakerij aan de toetsen. Verwijzen naar Dimmu Borgir is zo not done meer, we gaan dus even Carach Angren namedroppen als referentie. Niet dat die twee één pot nat zijn trouwens, Carach Angren heeft op zijn laatste plaat net zoals Hymir hier veel theatrale elementen geïntegreerd (dank u collega Robert) terwijl Dimmu het symfonischer en grootser aanpakt. Het blijft ondanks de productionele impact nog spontaner en impulsiever en zo heb ik het persoonlijk ook liever.

Mooie liedjes duren niet lang, maar in het geval van Nyctophobia soms net iets té. De sierlijke synths die bedoeld zijn om sfeer te brengen bezorgen de luisteraars namelijk soms net wat teveel een Cruella DeVille-gevoel. Maar, wie deze penetrante klanken graag absorbeert als een trigger tot kippenvel zal de nummers dubbel zo graag laten herhalen. Wie de band Tartaros kent weet wat ik bedoel. Het is dus een love or hate kwestie, gevolg van karaktertrekken, iets wat we kunnen gebruiken in metalland.

Ik kan deze plaat zeker appreciëren. Meer zelfs, ik kan er van genieten. En ook al is het minder gesofisticeerd dan de grote Scandinavische en zelfs Duitse releases, behoort het tot de verrassingen van dit jaar. Ik geef als score de meridiaan door voor de globaal metalminnende persoon, tel er als melodische metalliefhebber maar een aantal extra bij. Luistertip: het openingsnummer.

Tracklisting:
Hymir

  1. Nightmarish Illumination
  2. Let The World Be Cold
  3. Poltergeist
  4. Fractal DelibEration
  5. Reminiscence
  6. And Sorrow Turned In Death (Part I)
  7. And Sorrow Turned In Death (Part II)
  8. Soul Monolith
  9. What The Moon Reveals
  10. Nyctophobia

Line-up:

  • Pablo de Groot – Vocals, Guitar
  • Kay van Kalsbeek – Guitar
  • Alexander Leune – Bass
  • Tom Gorissen – Synthesizers, Piano
  • Per Hoogendoorn – Drums

Links: