Hrizg – Damnatio Memoriae

Geschreven door op 16-03-2024 om 16:53.

Spaanse blackmetalfanaten opgelet! Bestaan die überhaupt vraag ik mij oprecht af? In de zin dat er liefhebbers zijn voor specifiek Spaans materiaal? Ik heb werkelijk geen flauw idee, edoch is het hier te bespreken Hrizg uit Spanje afkomstig. En eigenlijk is daar dan ook wel alles mee gezegd, want volgens de promo mogen we op dit Damnatio Memoriae materiaal verwachten in de geest van Mayhem, Root, Mystifier, Tormentor en Mortuary Drape. Alsjeblieft! Ik doe het verdomme wel voor minder hoor. Maar als we het dan toch zo voorgeschoteld krijgen, dan teken ik daar natuurlijk voor. Dat deed Moribund Records immers in 2011 ook toen het label de Spanjaarden onderdak bood. Het zal toch zeker niet zonder reden zijn, aangezien ik het label wel hoog heb zitten.

De opstart van deze vijfde plaat met de naam Damnatio Memoriae doet in ieder geval wel wat eentonig aan. Ja, het is furieus en ja het is wel degelijk black, met wat deathinvloeden. Maar daarmee zijn we er natuurlijk nog niet. Dat heeft de band wel begrepen, want in tegenstelling tot het eerder gerecenseerde Inferno klinkt Damnatio Memoriae niet flauw of inspiratieloos. En saai of tenenkrommend clichématig zoals in de recensie van Anthems to Decreptitude werd opgemerkt, kan ik dit album ook niet noemen. Soms een tikkeltje doorsnee wellicht en op een aantal momenten weinig origineel. Wat niet echt meewerkt is de toch wel vlakke productie, die nu net die gave riffs met sluimerende geluidseffecten tijdens Rebirth from the Abyss of Hate geen eer aandoet. Het rammelt aan alle kanten, zonder dat het echt op een overweldigende manier mijn brein penetreert.

Op compositorisch gebied heeft deze band echt wel een lichte groeicurve doorgemaakt. Zo hoor ik een aantal interessante overgangen en gitaarthema’s. En luister eens naar die doortrapte aanvangsfase van het afsluitende The Lonely Raven. Speelt de band hier nu serieus met een op Metallica lijkende old-schoolriff? De vocalen zijn over de gehele linie (gedurende alle nummers) en op meerdere momenten dubbel opgenomen. Dat is maar goed ook, want zo ligt er nog iets van variatie in verscholen. Het is nou niet bepaald de meest gewelddadige vocaal die ik ooit in mijn leven heb gehoord.

Desondanks is Damnatio Memoriae een grillig album en dat is niet in de meest positieve zin van het woord. Het is in ieder geval wel beter dan de eerder gerecenseerde platen en dat is al een kleine winst voor die (Spaanse) blackmetalliefhebbers. Een vergelijk met de voorgaande albums Individualism (2014) en Soterion (2018) kan ik op het moment van schrijven niet maken, daar uw redacteur van dienst niet direct de behoefte heeft om deze albums te beluisteren. Indien u zelf wil proeven, luister dan eens naar de hier toegevoegde video van As I Forgot your Names.

Score:

68/100

Label:

Moribund Records, 2024

Tracklisting:

  1. Pilgrim God
  2. Once Fallen
  3. As I Forgot your Names
  4. When the Moon no Longer Shine
  5. Upon your Ashes
  6. Capitulation of the Sun
  7. Rebirth from the Abyss of Hate
  8. The Lonely Raven

Line-up:

  • Erun-Dagoth – Vocalen, gitaren
  • Varkhen – Drums
  • Deimos – Bas

Links: