Sinds ik zo’n vier jaar geleden ben begonnen met werken bij Zware Metalen, is mijn muzikale smaak veranderd. Bands waar ik vroeger ver bij uit de buurt bleef, zoals Testament, Mercyful Fate of Slayer, bleek ik toch stukken meer te kunnen waarderen dan ik had gedacht. Inmiddels ben ik al heel voorzichtig de wereld van de death metal aan het betreden waarbij vooral Vader mij erg kan bekoren. De zang is bij mij vaak nogal een dingetje. Diep respect voor eenieder die kan grunten, maar ik luister vooralsnog liever naar een zanger die ik enigszins kan verstaan. Hetzelfde heb ik met opera-achtige stukken; knap dat ze het kunnen, maar ik hoef er niet naar te luisteren.
In mijn verkenning van dit, voor mij, nieuwe muzikale terrein kwam ik bij een Nederlandse band die zijn debuutalbum uitbrengt. Hordearii brengt op album Styx een combinatie van thrash en vooral veel death.
Het is voor mij wat lastig om Styx te vergelijken aangezien mijn enige aanknopingspunt Vader is. Daarmee vergeleken is dit debuut van Hordearii muzikaal gezien een stuk agressiever en chaotischer. Ik houd het persoonlijk niet vol om de acht nummers in één keer te beluisteren. Voor alle duidelijkheid, dat zegt niets over de kwaliteiten van dit album binnen het genre, want ik hoor wel dat die kwaliteiten aanwezig zijn. Misschien spreekt het zelfs wel in het voordeel van Hordearii dat ik, voorlopig(?), afhaak. Aangezien ik er voor kies de meer geëffende muzikale paden te bewandelen. Volgende keer toch maar weer de nieuwe van Metallica voor mij…
Score:
75/100
Label:
Eigen beheer, 2018
Tracklisting:
- Run From The Path
- Limbo
- Thousand Yard Stare
- Acceptable Intolerance
- Stronger Than All
- Styx
- Warzone
- Trigger
Line-Up:
- Martijn Grooten – Zang, gitaar
- Jory Hogeveen – Gitaar
- Wesley De Peuter – Bas
- Daan Klemann – Drums
Links: