Hell Icon – Odium Irae Involumentum Me, Te Conscientiae Stimulant Maleficiorum
Devotional Hymns Records, 2011
Rituele black metal is een niet alledaagse verschijnsel. Wanneer de uitvoerende artiesten ook nog eens uit Nederland blijken te komen, is mijn interesse helemaal gewekt. Hell Icon is medio 1998 opgericht met het doel om vijf rituelen uit te voeren ter ere van de vijf punten van de pentagram. Welke plaats Odium Irae Involumentum Me, Te Conscientiae Stimulant Maleficiorum binnen die vijf rituelen inneemt is mij niet duidelijk.
Dat heeft met name te maken met de productiviteit van de band. Sinds de eerste opname in 2002 hebben de bezige bijtjes in totaal twee EP’s, vier demo’s en tien(!) volledige albums opgenomen. Alleen al in het jaar 2005 nam de band twee volledige albums op, waaronder Odium Irae Involumentum Me, Te Conscientiae Stimulant Maleficiorum. Het album was eerder bij de band te bestellen, maar nu pas wordt het officieel via Devotional Hymns Records uitgebracht. Vandaar deze review. Genoeg achtergrond informatie, op naar de bespreking!
De muziek op het album laat zich in eerste instantie wat moeilijk omschrijven. Zelf vergelijken ze zich met Abrumptum en Necromantia (demo periode). De echte kenners weten dan wel in welke richting ze het moeten zoeken. Als belangrijkste referentie noem ik het album Obscuritatem Advoco Amplectére Me van de Zweedse naarlingen. Voor de onbevlekte zielen onder ons zal ik proberen een omschrijving te geven. Denk dan aan naargeestige ambient/noise black met een licht hallucinerende werking. Improvisatie lijkt een kernelement, want echte structuur valt nauwelijks te ontdekken. Wel is het zo dat er een soort van ondergrond is gecreëerd door het gebruik van zware drums. Voeg hier wat ruisende gitaren en vervormde “zanglijnen” aan toe en zie daar, je hebt een beknopte beschrijving van de muziek.
Het album bevat één nummer met een speelduur van zo’n 37 minuten. Wanneer ik de titel ga vertalen en dat in samenhang bekijk met de vele verschillende opvattingen rondom de pentagram en de muziek, krijg ik de indruk dat de band de bedoeling heeft gehad je als luisteraar te laten lijden. En lijden zal je! Hell Icon weet namelijk een sfeer van pure kwelling neer te zetten. Het is alsof je langzaam door een donkere gang schuifelt en in toenemende mate wordt getormenteerd door gevoelens van schuld en vertwijfeling. Een donkere, licht psychotisch en naargeestige sfeer is het resultaat. Het is daarentegen dankzij de opzwepende en nagalmende drums dat je bij de les blijft, want vanwege de betrekkelijke lange speelduur en het weinige gebruik van overige instrumenten wil het nog wel eens voor komen dat de muziek langs je heen gaat.
Gek genoeg ligt dat aan het zangwerk. Zanger Mortifer krijst zeer geregeld iets onverstaanbaars en het is de overdaad die schaadt. Het frequente krijsen staat op bepaalde momenten de wat hallucinerende werking van de muziek in de weg. Het zijn van die momenten waarop je op het punt staat om volledig op te gaan in de aanhoudende mokerslagen van drummer Apollyon, als er (weer) iets onverstaanbaars gekrijst wordt en daardoor enige ergernis wordt opgewekt. Het is dan net alsof je een beetje boven de muziek blijft zweven. Voor mij persoonlijk voelt dat toch een beetje als een gemiste kans, maar ach, de heren moesten hun weg nog vinden denk ik dan maar. Desalniettemin blijf ik dit uiterst genietbare muziek vinden.
Het is geweldig dat er blijkbaar nog mensen zijn die verder willen voortborduren in de lijn van Abruptum. Om van de muziek van Hell Icon te kunnen genieten zul je over een zekere “acquired taste” moeten beschikken. Odium Irae Involumentum Me, Te Conscientiae Stimulant Maleficiorum weet nog niet te overdonderen, maar voor de liefhebbers valt er genoeg om van te genieten.
Tracklisting:
- Odium Irae Involumentum Me, Te Conscientiae Stimulant Maleficiorum
Line-up:
- Apollyon – Drums
- Mortifer – Vocals
- Cacodaemon – Guitar
Links: