Het Vlaamse Heimat had al twee albums op zijn kerfstok staan. Eind 2016 kwam daar een derde bij. De vinylversie (inclusief cd) kwam enkele weken geleden bij mij in de bus terecht en sindsdien draaide die al enkele rondjes. Tijd voor een evaluatie van het viertal, dat het nu al bijna een decennium uithoudt met elkaar.
Sibbevader en Heem vielen in de smaak, beide platen worden regelmatig nog eens afgestoft om te spinnen als poesjes. Vrijbuiter gaat hetzelfde lot tegemoet. De herwaardering van traditionele gebruiken en de bewustwording van afkomst en de bijhorende banden worden openhartiger dan ooit tevoren gebracht in een draaiboek van krachtige pagan metal en licht melancholische, doch zure en bittere Noorse black. Nummers als Een wolf in mij, Verzet, en Erfgoed spreken de luisteraar rechtstreeks aan en geven ondubbelzinnig aan waar Heimat op Vrijbuiter voor staat. Zowel de sfeer als de sound is in de eerste plaats strijdvaardig en fors en niet zo anti of grimmig als op vorig materiaal. Eerder oude Enslaved dan oude Darkthrone in dit geval.
Het vasthouden aan een vertrouwd verleden kan voor sommigen als gevaarlijk gezien worden, voor mij is het in combinatie met dit soort van muziek vooral iets om te waarderen. Daarbij is de muziek op zich al voldoende sterk om meteen binnen te halen. En als het dan nog eens geleverd wordt als een kwalitatief sterk kunstwerk, dan ga ik helemaal overstag. Heimat brengt authentieke metalen, een inlandse variant van Noorse traditionele black incluis zwarte zoektocht naar zingeving. Ik word er zowaar een beetje emo van.
Tracklisting:
- De ondergang van mijn avondland
- Prooi
- Verzet
- Bloedwraak
- Erfgoed
- Een wolf in mij
- Schandaal
- Monddood
- Woudvuren
Line-up:
- Fenrir – Bas
- Boer-Kha – Drums
- Storm – Gitaar
- Strop – Keel
Links: