Heathensun – Flip Side

Ik in 2001: Wat is jouw favoriete nu-metalband? 

Ik in 2021: Wat vind jij de minst irritante nu-metalband?

Ik ben op twintig jaar tijd wat dikker, grijzer en vooral nu-metallozer geworden. Waar ik vroeger geen optreden van Korn aan mij liet voorbijgaan, betrapte ik mezelf er onlangs op dat ik een oude Korn-T-shirt aandeed om iemands woonkamer te helpen verven. Wat verfvlekken erop konden me weinig schelen. Toch is nu-metal niet dood. Meer zelfs, het genre lijkt gevoelig aan een revival bezig te zijn. Bands als Tallah, Ocean Grove en vooral Tetrarch feesten nog steeds alsof het 1999 is. Zo kregen we op de redactie nu het debuutalbum van Heathensun binnen. Dit trio uit Wilmington, North Carolina is aan een indrukwekkende opmars bezig en lijkt nu klaar om zich aan onze lage landen voor te stellen.

Bijzonder is het dat deze band pas dit voorjaar – in volle coronacrisis – het levenslicht zag. Naar eigen zeggen slaagden de bandleden erin om “vanop afstand samen te werken”. Ik beeld me nu een startende band in die via zoom samen wat aan het jammen is. Nu goed, laten we deze officiële uitleg gewoon voor waarheid aannemen.

Minstens even bijzonder is het feit dat Heathensun op deze korte tijd een mooie fanbasis uitbouwde. Single Beach doet het met een zevende plaats zeer goed in de Amerikaanse metal Top 100 en de band lijkt ondertussen ook voet aan de grond te krijgen in Duitsland. De nu-metalband droomt ervan om één van de meest fenomenale bands van zijn generatie te worden. Dromen mag natuurlijk. We gunnen het de jongens van harte. Benieuwd als ik ben, besloot ik debuutplaat Flip Side eens te beluisteren. 

Er vallen me direct tal van zaken op. Zanger Johnny Anthrax – helaas niet zijn echte naam – klinkt en springt rond als Kid Rock, kleedt zich als Jonathan Davis en rapt als één van de Beastie Boys. In de videoclips toont hij zich in ieder geval te cool voor deze planeet. Ah, wat heb ik dit soort bands gemist. Het voelt me allemaal heel nostalgisch aan.

De muziek zelf verandert echter zelden van toon of snelheid. De focus lijkt vaak op de rap rhymes en beats te liggen en minder op de gitaar of zelfs draaitafel. Deze laatste staat toch vaak centraal in nu-metalbands als bijvoorbeeld Limp Bizkit of (hed)PE. Ook de drum en basgitaar lijken eerder ingeschakeld te worden om een lekker achtergrondgeluidje te creëren. Wanneer de plaat bijna voorbij is, kom ik echter tot de vaststelling dat geen enkel nummer echt zal blijven hangen. Jealousy is nog een leuk rapmetalnummer en bepaalde nummers zouden twintig jaar geleden misschien serieus brokken hebben gemaakt, maar alles bij elkaar opgeteld is dit niet een album dat me zal bijblijven. Of toch niet om de redenen waar de band graag om herinnerd zou worden.

Nu ja, deze Heathensun levert eigenlijk wat het belooft hoor. Rapmetal met een attitude, in elkaar geknutseld met de weinige middelen die de band voorhanden heeft. Daar kan je niet anders dan respect voor hebben. De bandleden geloven echt in hun muziek, doen amper of geen toegevingen en stralen bovenal een zekere authenticiteit uit, ook al is het één en al stoer patsergedrag in de videoclips. Hoort bij het genre zeker? Dit soort muziek slaapt eigenlijk met zowel hiphop als metal. Het maakt dat het een beetje tussen de twee genres door valt. Veel hiphoppers zullen dit metal vinden en voor een niet zo kleine groep metalheads ruikt Heathensun misschien net iets te veel naar hiphop. “just don’t give a f***” schreeuwt Johnny Anthrax en zijn band rolt lekker verder door de metal charts in thuisland VSA.

Score:

77/100

Label:

Eigen Beheer, 2021

Tracklisting:

  1. Intro
  2. Jealousy
  3. Beach
  4. Monster
  5. Unsensed
  6. Heathenstoned
  7. Grady, Blaze & Death
  8. Who is Johnny
  9. Flip Side
  10. Man Of Steal
  11. Johnny Dance (The Humpty Dance)

Line-up:

  • Drunkndonuts – Gitaar
  • Lo-Key – Drum
  • Johnny Anthrax – Rap

Links: