Häxär – Teufelskult

Geschreven door op 02-11-2025 om 20:00.

Dit Zwitserse Häxär, gevormd door V. Noir, komt alweer met een plaat op de proppen. Sinds 2023 komt er op geijkte tijdstippen nieuw werk. De vorige plaat dateert nog maar van 2024. Ich Bin Die Schwärze bleek in mijn ogen en oren een redelijk introvert, licht melancholisch, eerder monotoon blackmetalwerkstuk te zijn dat aangenaam weghapte. Je kan je dus meteen de vraag stellen of dat met Teufelskult ook zo het geval zal zijn. Ik verklap je alvast dat dat introverte karakter helemaal is verdwenen.

Volgens de promojongens en het begeleidend schrijven, wat ik altijd bijzonder interessant vind, wordt dit nieuwe album van onze Zwitserse vriend vergeleken met releases die het cultlabel Moonfog in vervlogen tijden nog uitbracht. De black metal van dit Häxär zou zo een meer geïndustrialiseerde, bijna robotische ondertoon hebben meegkregen. Ik vraag me wel af of ik dit zo goed lees en interpreteer. Je kan de muziek ook bestempelen als klassieke second wave black metal die wat ruzie zoekt met het hooliganeske karakter dat de Teutoonse school wel vaker brengt. Laten we ons maar gewoon terug de tijd in katapulteren en horen wat het brengt.

Is het uit een Duitse versie van een horrorfilm (The Exorcist?) dat het eerste geluidsfragment wordt uitgebraakt? Ik denk het wel. Het is in ieder geval een passend element, een groezelige, smerige introductie op alles wat volgen gaat. Dämonenblut is met zijn glibberige riffs en dito giftige melodielijnen – die gelukkig vaak aan erg hoge snelheid worden gebracht – een ware marteling voor je trommelvliezen. Wat eigenaardig dan dat een simpel drumritme het daaropvolgende titelnummer opent. Je zou vermoeden dat die hoge snelheid gewoon wordt aangehouden. Niets is minder waar. Een stampende cadans past echt wel bij Teufelskult. Nochtans valt er verder weinig aan te merken aan de snijdende gitaarlijnen die eenvoudig, monotoon worden gebracht.

Het klinkt allemaal wel lekker, het wordt goed gebracht maar het ontbreekt hem in de composities toch net nog wat aan meer venijn, meer pitsende en knijpende partijen. Dat neemt niet weg dat nummers als Ein Schatten so kalt je nochtans behoorlijk van de sokken blazen. Een heerlijke blastbeat wordt afgewisseld met opzwepend thrashy drumwerk en rollende dubbele basthema’s. Intussen rochelen, gorgelen en spugen de vocalen wild in het rond. Een prikkend synthtapijt wordt uitgerold in het instrumentale Götterdämmerung, iets wat wel past in het geheel maar in mijn eigen ogen niet direct een meerwaarde is. Met een fris deuntje uit de oude doos wordt het smerig sleurende en slepende Prozession der Wölfe aangebracht. Het is een nummer dat met zijn koorvocalen een paganeske boventoon meekrijgt.

Häxär wint geen gouden beker voor wat hij hier brengt, het zal hem natuurlijk gewoon keihard worst wezen. Het doel was om een potje dampende, kokende, venijnige black metal te brengen die aansluit bij de typisch Duitse, Teutoonse hooliganeske school. Daar is hij met dit Teufelskult in geslaagd, niet meer doch ook niet minder.

Score:

70/100

Label:

Purity Through Fire Records, 2025

Tracklisting:

  1. Dämonenblut
  2. Teufelskvlt
  3. Askahex
  4. Ein Schatten so kalt
  5. Bastardis
  6. Götterdämmerung
  7. Prozession der Wölfe

Line-up:

  • V. Noir – Zang, alle instrumenten

Links: