Haunter komt uit de Verenigde Staten, San Antonio, Texas. Deze Sacramental Death Qualia is hun achtste release als ik goed kan tellen. Voorheen lanceerden ze een aantal splits met onder andere Sovereign, Black Vice en Moths, mij allen onbekend. Als ik het mag geloven, en heel snel geloven doe ik al automatisch niet, zou deze death/black metal een kruising zijn tussen Gorguts, Blut Aus Nord, Ackercocke en dit alles opgemixt met het oudere werk van Opeth. Dat is natuurlijk al direct een dure binnenkomer.
Alzo stel ik me de vraag of deze Amerikanen in staat zullen zijn mij zo te bespoken zoals de oudere platen van Opeth ooit gedaan hebben. Denk dan maar aan de plaat Orchid met het magistrale Forest Of October of het album Morningrise met daarop het epische Black Rose Immortal. Bij het aanhoren van de eerste noten zou het inderdaad wel eens kunnen kloppen, die bovenstaande vergelijking. Je hoort wat grauwigere, experimentelere death/blackriedels, akoestische passages en het geheel wordt opgesmukt met technischer gebrachte escapades, die als je wil, in relatie kunnen gebracht worden met bijvoorbeeld Opeth.
Jammer wel van die wat chaotisch aanvoelende productie met een toch te dof basgeluid. Het lijkt productiegewijs niet direct één geheel te vormen. Misschien heeft het ook te maken met de muziek natuurlijk. Als je de verschillende instrumenten niet altijd dezelfde lijn geeft, rijden ze natuurlijk vaak wel eens naar andere richtingen om dan zo nu en dan weer eens samen te komen. Stel je voor: je moet met zes vrienden vanuit een stadscentrum vertrekken naar de luchthaven en jullie besluiten met zes verschillende taxi’s te gaan en dan ook nog eens gebruikmakend van zes verschillende routes. Jullie komen wel op de luchthaven maar het loopt onderweg anders, je pikt andere zaken op, je ziet en hoort andere dingen en dat breng je mee naar je eindbestemming. Het klinkt misschien ingewikkeld maar zo ervaar ik ook een beetje deze plaat. Het is niet rechttoe, rechtaan. Maar moet dat? Als je tijd hebt, kan je eens een andere route nemen. Heb je dat niet dan raak je liefst het snelst op de eindbestemming, ja toch?
Zo is Spoils Vultured Upon Sole Deletion een nummer dat recht van een oudere plaat van Opeth kon afgenomen zijn. Toch zeker als je naar de eerste riffs luistert met daarbovenop die erg goeie grunt. Doorheen dit nummer hoor je echt wel de reeds eerder vermelde andere invloeden die doorkomen. Als je denkt, we pakken die taxi die ons meeneemt langs de meest complexe route, stap dan in bij het nummer Abdiction. Hou wel rekening met een rustig rijdende taxichauffeur die je alle weetjes, alle details van alle gebouwen, parken en waterloopjes zal vertellen. Ik geef ook nog mee dat de taxichauffeur van de zesde auto voorzichtig prevelend een zanglijntje op je loslaat.
Boeiend album, wel moeilijk te doorgronden en dus zijn meerdere luisterbeurten van doen. Of om in de vergelijking te blijven, neem de tijd om de verschillende taxiroutes eens uit te proberen.
Score:
80/100
Label:
I, Voidhanger Records, 2019
Tracklisting:
- Dispossessed Phrenic Antiquity
- Spoils Vultured Upon Sole Deletion
- Abdiction
- Subversion Of A Heathen Tongue
- Sacramental Death Qualia
Line-up:
- Mark Cruz – drum
- Enrique Bonilla – gitaar
- Bradley Tiffin – zang, gitaar, bas, keyboard
Links: