Dissonante black metal uit begin jaren negentig. Er zijn voorbeelden te over, zonder dat ik deze hier achtereenvolgens voor u ga uiteenzetten. Ik ben per slot van rekening redacteur en geen opvoeder, nou ja, niet die van u in ieder geval. En ten huize Aarts willen de kinderen (nog) niet aan de black metal. De mainstream slaat ook hier onverbiddelijk toe. Hagatiz is dus werk voor de purist, die zijn black nog graag zonder opsmuk hoort. De bandbezetting is duidelijk, maar wie wat doet blijft voor mij nog een raadsel. En dat boeit eerlijk gezegd ook vrij weinig. Dat past wel bij de obscure aard van deze band, die door kwaliteitslabel Amor Fati is ingelijfd.
Bedompt en dissonant in de meest positieve zin van het woord. Na het intro The Gathering horen we vooral spoken uit het verleden, zoals u wellicht al aan voelde komen. Er is weinig ruimte voor originaliteit, maar dat is geen doel op zich, zo blijkt na het lezen van de promo. Blazende, agressieve black metal vol met oldschoolgevoelens, dat is waar Hagatiz voor staat. De nieren proeven van het geofferde lam, om vervolgens onverdroten tekeer te gaan op de gitaren en het minimaal van opzet klinkende drumstel. Dit alles met een vlaag van mystieke en gruwelijke melodieën, zoals hoorbaar tijdens Echoes from the Afterlife. De poorten van de hel openen zich en we treden binnen om pure horror te aanschouwen. De vocalist bijt u toe “I follow the path, into the obscurity” en niet al te langzaam verdwijnt de zon achter de donkere wolken. Even ben ik weer terug in mijn element met pure duistere muziek die ook oprecht enkel duisternis en treurnis voortbrengt. Gelukkig vervolgt deze schijf met hetzelfde recept, waarbij telkens het al eerder genoemde dissonante riffwerk centraal staat. Het abrupte en kortstondige hysterische gegil tijdens Everlast in darkest Night maakt het plaatje compleet. Scourge beneath the Skin moet het dan weer vooral hebben van het heerlijke drumgehak, de melodische brug en wederom het penetrante gegil. Zalig, wat een viezigheid! Het laatste nummer Necrovoid dient als outro en is van weinig toegevoegde waarde, maar ja ook dit is iets wat exemplarisch is voor dit soort jaren negentig adoratie.
Het mag dan wel volstrekt duidelijk zijn dat deze drie heren nooit de originaliteitsprijs gaan winnen, maar verdomme: die door de jaren negentig geïnspireerde uitvoering is wel zo accuraat en hemeltergend goed gebracht op Cursed to the Night. Wellicht kan deze schijf u ook bekoren?
Score:
92/100
Label:
Amor Fati Productions, 2023
Tracklisting:
- The Gathering
- Demimonde
- Echoes from the Afterlife
- Everlast in darkest Night
- Scourge beneath the Skin
- Drown in Darkness
- Necrovoid
Line-up:
- Semgoroth – ?
- Odium Aeternum – ?
- MK – ?
Link: