Haester, niet te verwarren met heester beste kruiswoordfanaten, is een nieuwe Belgische post-metal band met ex-leden van Aborted, Death Before Disco, Customs, Nemea, Dedicted en Horses On Fire. De gespierde titel van het debuut, All Anchors No Sails doet vermoeden dat er aardig wat uppercuts zullen uitgedeeld worden en hoe. De riffs doorheen het volledige album zijn om je vingers van af te likken. In het bijzonder de opener van Ghost in Us en later nog ‘de duikbootriff’ in Ghost In Machines, dat een onweerstaanbaar ritme kent, uit de diepste krochten van de zee komt en afgetopt is met een sonargeluid. Zonder overdrijven is dit één van de coolste riffs die ik dit jaar heb gehoord. De lofzang houdt hier niet op want de stemmen zijn van een beangstigend hoog niveau. De grunts van Maarten Levecque doen sterk denken aan die van Cult Of Luna, maar ook de hoge screams schieten even hard door merg en been. De manier waarop de screams in de nummers gearrangeerd zijn houdt het daarbovenop muzikaal. Neem nota beste mensen, zo moet het. Klasse.
Maar aan melodie geen gebrek op deze plaat. Een paar stukken worden gezongen, met name in de twee eerste nummers, maar de zanger zet hier veel druk achter de noten waardoor ze een distortion effect krijgen. Persoonlijk vind ik dit net iets minder uitgevoerd omdat de intensiteit wat geforceerd overkomt. Ironmongers begint met een heerlijk vintage orgelgeluid, So That We Could Live en Graves kennen indrukwekkende melodische gitaarpassages. Deze laatste twee nummers worden versterkt door de gastzang van Stefanie Mannaerts (Brutus, Rumours) en Brent Vanneste (Steak Number Eight) respectievelijk. De passage van Stefanie in het bijzonder brengt veel variatie in het geheel en het frêle in haar stem kent een prachtige dynamiek met de viscerale hoge screams van Maarten. Bij Graves ligt de dynamiek tussen de dromerigheid in de stem van Brent en de aanwezige grunts van Maarten.
Als dat nog niet genoeg was zijn er ook geluidsfragmenten doorheen het album verspreid uit de sciencefiction radioshow Dimension X. U kent me ondertussen misschien en doorgaans ben ik geen fan van het gebruik van audiofragmenten. Deze zijn vaak niet origineel, prekend en de momenten waarop een band deze gebruikt zijn doorgaans ook nog eens heel voorspelbaar. Niet dus op All Anchors No Sails. De thematiek van de geluidsfragmenten brengen extra spanning in de nummers, zijn vertellend, nooit prekend, duren niet te lang en zorgen ervoor dat het album nog meer als een geheel aanvoelt. Dit laatste wordt ook geholpen door dat de nummers zeer kort op elkaar volgen en steeds een nieuwe sfeer inzetten. Een lesje in productie, die overigens top is over het hele album. Alles is kraakhelder en de kwaliteit van de instrumenten is van een uitzonderlijk hoog niveau. Er wordt geweldige gitaardistortion gebruikt en alles klinkt zoals het hoort. De band komt zeer volwassen over voor de korte periode dat ze nog maar bestaat en ik ben zwaar onder de indruk. U zal me bij een liveshow de eindes van Ironmongers en All Anchors No Sails horen meebrullen vanuit het publiek. Raise Your Sails! Dus beste kruiswoordfanaten, als men epische Belgische riffsmeders uit de diepte zoekt van 6 letters dan pennen we allen Haester neer. Sorry Amen Ra.
Score:
92/100
Label:
Dunk!Records, 2018
Tracklisting:
- Ironmongers
- Ghost In Us
- So That We Could Live
- Bucephalas
- I’ve Seen This Blood
- Graves
- Ghost In Machines
- All Anchors No Sails
Line-up:
- Wannes Kerckhove – gitaar
- Thijs Decloedt – gitaar
- Ace Zec – drums
- Joan Govaerts – bas
- Maarten Levecque – zang
- Stefanie Mannaerts (Brutus, Rumours) – gastzang
- Brent Vanneste (Steak Number Eight) – gastzang
- Sven de Caluwé (Aborted) – gastzang
Links: