Gwar – Disc With No Name

Geschreven door op 03-07-2021 om 23:02.

Lang voor Lordi met Hard Rock Hallelujah Europa op zijn kop zette door het Eurovisiesongfestival te winnen met een bende trollen en monsters waarde er in Noord-Amerika al een ander soort Orks rond. De zelfverklaarde buitenaardse wezens van Gwar pesten ondertussen al bijna veertig jaar lang onschuldige Aardlingen en het einde zit er nog niet direct aan te komen. Covid-19 zette wel even een rem op hun vooruitgang, want hoewel buitenaardse wezens immuun zijn voor het virus, is hun publiek dit niet. Een jaartje noodgedwongen aan de zijlijn toekijken, zonder mogelijkheid tot touren. Vervelend. Gwar gebruikte de tijd echter verstandig want de band nam een akoestische set op, waarbij enkele van zijn bekendste nummers werden heropgenomen.

De korte EP kreeg geen naam mee en heet dus gewoon Disc With No Name, wat op zich dan weer wel een naam is maar goed, het resultaat is best aangenaam. Ik zei het al, het betreft een akoestische plaat. Dus verwacht niet het bekende theatrale, choquerende gedrag dat de Gwars gewoonlijk tentoonspreiden. Fuck This Place – van hun laatste album The Blood Of Gods (2017) – klinkt plots volledig anders wanneer het akoestisch wordt gebracht. Het klinkt naar mijn gevoel veel beter en het refrein, waarbij Blöthar meermaals Fuck This Place brult, komt zowaar aan. In het origineel is het kermisgehalte net iets te hoog, maar nu hoor je echt een man van vlees en bloed afgeven op zijn omgeving en het komt van diep hoor. Ik kan mij hiermee vereenzelvigen. Het klinkt alsof ik weer zoals vanouds op een zondagochtend in één of ander verloren hol eindigde, na een zoveelste verkeerde levensbeslissing en een aankomende kater voor in de namiddag. Een leuke zaterdagnacht gehad, dat wel, maar misschien toch maar eens naar huis gaan?

Met Gonna Kill You kan ik me gelukkig niet vereenzelvigen maar deze song sluit wel nog goed aan bij het origineel uit 1997. Dit werd toen nog ingezongen door wijlen Oderus Urungus, de aan een overdosis heroïne overleden ex-fronttrol van de band. Blöthar brengt het nummer evenwel met evenveel gevoel als zijn overleden kameraad. Voor wie niet zo bekend is met het Gwar-universum.. Blöthar was lang basgitarist in de band toen Urungus nog zanger was. Pas na het overlijden van deze laatste nam hij diens plaats in als frontman.

Bij I’ll Be Your Monster – ook van Blood Of The Gods – mis ik de lekkere gitaarriff die de song normaal begeleidt. Dapper om hier een akoestische versie van te maken, maar van deze was ik persoonlijk afgebleven.

Eindigen doet Gwar met een akoestische versie van The Road Behind, een klassieker onder de fans en afkomstig van America Must Be Destroyed (1991). Het verbaast me niet dat ze deze song kozen om er een unplugged versie van te maken. Het nummer leent zich hier uitstekend voor. Ik ben geen Gwar-fan, maar deze song wist ik altijd al te appreciëren. Toegankelijke hardrock. Het fluitend melodietje dat af en toe opduikt is makkelijk over te brengen naar een akoestische versie.

Het betreft een uiterst korte EP want op minder dan vijftien minuten zijn we er al door. Ik ken bands die langer over drie noten doen… kuch Sunn O))) kuch… Goed, ik zou deze plaat in één woord kunnen samenvatten als aangenaam. Niet waaw, niet meh, gewoon aangenaam. Het eerste en laatste nummer steken er bovenuit. Ideaal om op te leggen rond 5 uur ‘s morgens wanneer de kroeg sluit en ze je voor de zevende keer vriendelijk verzoeken om toch maar eens naar huis te gaan. Gelukkig overkomt me dit niet zo vaak meer. Gwar, met Disc With No Name, nu beschikbaar in de betere trollenkelder. De akoestiek is op dit soort plaatsen vaak uitstekend.

Label:

Pit Records, 2021

Tracklisting:

  1. Fuck This Place
  2. Gonna Kill You
  3. I’ll Be Your Monster
  4. The Road Behind

Line-up:

  • Blöthar – Vocalen
  • Pustulus Maximus – Gitaar
  • Balsac the Jaws of Death – Gitaar

Links: