Ze mogen van tijd tot tijd dan wel redelijk rap spelen, met drie albums op 29 jaar ligt het werktempo van Stomochal Corrosion niet overdreven hoog. Dertien jaar liggen er tussen het vorige en dit zelfgetitelde exemplaar van de Braziliaanse crustgrinders. Op die tijd hebben ze ginds menig regenwoud omgelegd en velerlei diersoort uitgeroeid. Maar hey, zolang er maar genoeg bomen en planten in de stad staan, toch? Dat er daardoor geen deftig verkeer meer mogelijk is vinden die horecazaken en lokale winkeliers echt niet erg, hoor.
Sorry, we lieten ons eventjes gaan. We waren aan het zagen over zagen, maar over sommige van de slijpende akkoordenzagerijen waarmee Stomachal Corrosion van leer trekt, moet je gewoon je bek houden. Net als het werktempo, ligt de gemiddelde snelheid naar grindnormen redelijk laag, maar laat het nu net die mid tempo groovedansen met rollende rags van een Infinita Psicopatia of Maniaco Inimigo zijn die de typische crustgrindsleur eens breken. Je kent dat wel: korte songs, snertscreams in wisselwerking met een grutend teergat, met haken en ogen aan elkaar geflanste snelheidspassages en in het midden een schurend traag of groovy mid tempo riffend verbindingsonderdeel.
Er is echter nog iets. Eigenlijk het meest frappante en dus het zinnigste om eens op in te gaan: de troebele geluidskwaliteit. Duidelijk bewust, want de vuige gitaarsound, korrelige drums en schilferige bas kan je bij ons in de kelder zuiverder op de magneetband pleuren. Verstokte conservatievelingen zullen de Brazilianen loven als primitief en old school. Wie wél erkent dat er in de extreme gitaarmuziek één en ander veranderd is sinds 1980, beseft hoe hopeloos verouderd dit klinkt. Die tweestrijd zullen cd’s als dit altijd zaaien.
Als aanhanger van de tweede strekking, moet ik toegeven dat de bas door die vervuilde sound echt wel scheurt als een schoentong. Op dat instrument past ‘ie nog. Neemt niet weg dat het veel van zijn furie verliest door de erbarmelijke speelgoedwinkelgeluidskwaliteit. Om niet te zeggen alle furie. Het is soms vechten tegen de neiging om naar het volgende kortje te zappen, zo droog en dor raast het de vergetelheid in. Droog en dor de vergetelheid in, dan zijn ze in ieder geval in het gezelschap van menig regenwoud en velerlei diersoort.
Score:
59/100
Label:
Greyhaze Records, 2019
Tracklisting:
- Intro
- A Crutch
- Mental Dispain
- Horror Show
- Subterrãneo
- Two Centuries To You To Die
- Infinita Psicopatia
- Moviment
- Choice A Label
- Life Of Lies
- No, Nothing
- Shits Factory
- You Fool
- Ato Premeditado
- Aliçnasões Apoando O Terror
- Behaviour
- This Again
- Me Ni Kurbigu
- Década De Dor
- Maníaco Inimigo
- As A Kick In Your Head
- I’m Arrogant
Line-up:
- Charlie Curcio – Gitaar
- Saulo Estáquio – Vocalen
- David Oliveira – Basgitaar
- Frederico Catarino – Drums
Links: