Ik roep het al jaren bij elke gelegenheid die zich aandient: als ik doodga en ik kom in de hel, dan wordt daar de hele dag saxofoonmuziek gespeeld. Ik ben bepaald geen liefhebber van het instrument, in welk genre dan ook. Maar nu is het toch tijd om mijn mening enigszins bij te stellen. Oorzaak hiervoor is het openingsnummer van Kadaverin, waarin het genoemde instrument wordt opgevoerd.
En dat is niet de enige verrassing die Gravdal in petto heeft. In Apostler Av Doden zit een stuk cleane zang, waarin de kopstem even wordt opgevoerd en daarmee zorg voor het eerste kippenvelmoment in positieve zin. Gelukkig volgen de hoogtepunten elkaar in rap tempo op en Kadaverin is daarmee een zeer sterk derde album van de band geworden.
Over het algemeen wordt de black metal waar Gravdal zich van bedient niet al te snel gespeeld (al wordt een blastbeat hier en daar niet geschuwd), maar dat weerhoudt de band er niet van op compositorisch gebied flink uit te pakken. Aanstekelijke melodieën, dreigende ritme’s (Arkaisk Kamp, Angrip) of ijzingwekkende riffs (Eklipse): Gravdal beheerst het allemaal.
Nieuwe vocalist Eld kreeg bij het schrijven van de teksten hulp van V Gandr (Helheim, Taake) en beschikt over een typisch Noorse strot, die de muziek goed complementeert en er mede voor zorgt dat de score hoog uitpakt.
Gravdal is niet bang om van de platgetreden banden der black metal te dwalen en is daarmee een verrijking voor het genre te noemen. Of om in de woorden van AC/DC terug te komen op de eerste alinea: Hell Ain’t A Bad Place To Be.
Score:
88/100
Label:
Soulseller Records, 2017
Tracklisting:
- Kadaverin
- Apostler Av Doden
- Dans Med Livet Dans Med Doden
- Arkaisk Kamp Angrip
- Vi Som Ser I Morket
- Eklipse
- Roten Til All Ondskap
- Inni Menneskedyret
- Nar Noen Tar Farvel
Line-up:
- Eld – Basgitaar, Vocalen
- Saur – Gitaar
- Phobos – Gitaar
- Taakesjel – Drums
Links: