Graceless – Where Vultures Know Your Name

Geschreven door op 26-03-2020 om 20:57.

Eind 2017 explodeerde mijn pc bijna toen de eerste boreling van de Nederlandse death/doomband Graceless door de speakers klonk. Een gelukzalige glimlach was drie kwartier niet van mijn gezicht te rammen bij het aanhoren van zoveel fraais. Drie schone onderbroekjes vanwege voortijdige ejaculaties later, kwam het plaatje zelfs op mijn Jaarlijst, gevestigde namen als Satyricon, Kreator, Paradise Lost en Taake achter zich houdend.

Om de honger naar meer Graceless te stillen, verscheen vorig jaar de uitstekende split met Grond. Nu blijkt dat de vier nummers van die release en de acht die op deze tweede plaat staan, tijdens dezelfde sessie zijn opgenomen. Godverdomme Graceless en Raw Skull Recordz! Wat zijn dit voor misdaden tegen de mensheid? Zo lang zulk sterk werk een beetje in de kast houden! Kan opgenomen werk voortaan gewoon direct de wereld in worden gebracht? Voor je het weet zaait een of ander virus dood en verderf, valt de muziekwereld op z’n gat en blijft een harde schijf vol muziek in de kluis liggen. Dat risico kunnen we in het geval van Graceless niet lopen.

Want Where Vultures Know Your Name gaat verder waar Shadowlands ophield maar maakt het nèt een tikkeltje vetter, voller en lekkerder. Het duurt precies een minuut na de start van opener Lugdunum Batavorum voordat het onderbroekje weer vol zit. Die riff en dan die strot van Kreft die een lijk nog een rilling weet te geven… en moeder-de-vrouw maar wassen. En zo gaat het maar door met dit album. Soms wat meer doomy, dan weer wat feller. En allemaal zo lekker vet. Bij releases als deze denk ik vaak aan wat het voor impact zou hebben gehad als dit een Amerikaanse of Britse band was geweest. Hoge noteringen op festivalposters waren in ieder geval gegarandeerd geweest.

Een nummer als Retaliation of the Wicked kan complete tenten aan gort spelen en als dat na ruim vijf minuten nog niet is gebeurd, doet Commander of Christ dat wel. Jongens, jongens, het is allemaal geen seconde origineel want Asphyx, Bolt Thrower, Gorefest, Carcass en ook Cannibal Corpse deden en doen hetzelfde, maar het is zó lekker, zó waanzinnig goed gedaan. Nine Days of Mourning, met 6:52 minuten het langste nummer van de plaat, begint akelig, Paradise Lost-achtig kalm, ontpopt zich daarna tot een fraai, gevarieerd nummer en eindigt daarna met de wanhoopskreet à la Tom G. Warrior ‘Why have you forsaken me?’

Het intro van Here Be Dragons beukt je daarna direct plat en eindigt met een serie botergeile riffs, waarna de titeltrack weer het bloed doet koken omdat het zo gekmakend kalm van start gaat. Warpath daarentegen zit direct vol in de actiemodus en ontpopt zich tot zo’n typisch opgefokt Graceless-nummer waarbij je ervoor moet waken dat je kop voortijdig van je romp scheidt. Embrace the Rain is een prachtige, slepende afsluiter van weer een geweldige plaat. Het absoluut niet kinderachtige Shadowlands is gewoon even overtroffen met Where Vultures Know Your Name.

Score:

90/100

Label:

Raw Skull Recordz, 2020

Tracklisting:

  1. Lugdunum Batavorum
  2. Retaliation of the Wicked
  3. Commander of Christ
  4. Nine Days of Mourning
  5. Here Be Dragons
  6. Where Vultures Know Your Name
  7. Warpath
  8. Embrace the Rain

Line-up:

  • Kreft – Vocalen, gitaar
  • Björn – Gitaar
  • Jasper – Bas
  • Marc – Drums

Links: