Het Nederlandse Graceless komt vanaf 2017 netjes om de twee à drie jaar met een nieuw album waarbij de kwaliteit per album toeneemt. Collega Faasen gaf drie jaar geleden de niet-misselijke score van 93 en roemde Chants From Purgatory om de toegenomen melodie en de afgenomen agressie. De spanning voorafgaand aan Icons Of Ruin is daarmee torenhoog. Immers, een eendagsvlieg is Graceless al lang niet meer, maar met een dermate hoge score is het moeilijk jezelf te overtreffen. En daarnaast: zal dit album meer van hetzelfde zijn of heeft Graceless het aangedurfd om opnieuw wat subtiele veranderingen aan te brengen. En zo ja, hoe pakken deze uit?
Icons of Ruin start met God Shines In Absence. Het nummer bevat meerdere goede riffs en een makkelijk meezingbaar refrein. De toon voor het album is daarmee direct goed gezet en ook live zou dit een prima opener van de set zijn. Je wordt direct meegezogen in de wereld van Graceless. En in die wereld is het goed toeven: de smerigheid en bruutheid van de teksten worden muzikaal prima ondersteund. “Prima” is eigenlijk een understatement want de kwaliteit spat van het nummer af.
Een paar weken geleden konden we al kennismaken met een vrijgegeven nummer: Sanctified Slaughter. Het nummer komt tergend langzaam op gang en weet een uiterst sinistere sfeer neer te zetten. Wanneer er even later iets wordt geaccelereerd, wordt duidelijk dat die bijtende sfeer overeind blijft. Mede dankzij de felheid waarmee de vocalen op je af worden geblaft. De riffs klinken op het eerste gehoor wat simpel maar wat kan het verrotten als ze als mokerslagen op je worden afgevuurd en in je geheugen blijven hangen.
Hardening Of The Heart is het proces dat intreedt als de dood het lichaam heeft betreden en het is Graceless gelukt deze vaak trieste gebeurtenis om te zetten in een klein meesterwerk. Het begint met een stukje cleane gitaar dat vrij abrupt wordt afgebroken door de voltallige band die er een midtempo riff tegenaan gooit die even later opnieuw goed door Kreft vocaal wordt volgeblaft. Het valt dan op hoe goed de productie is: alle instrumenten zijn goed te horen. De basgitaar staat iets minder heftig in de mix dan bij voorganger Chants From Purgatory maar daardoor ontstaat wel een extra diepe laag die je eerder voelt dan hoort. Het cleane tussenstuk in dit nummer is atonaal met een lekkere solo en goed geplaatste ‘stop-and-go’-onderbrekingen. Voor mij is dit nummer het hoogtepunt van Icons Of Ruin.
Bijna onopgemerkt wordt daarna Ungodliness ingezet. Het is het eerste ‘fillertje’ omdat de tot nu toe gehanteerd formule ook op dit nummer wordt losgelaten. Het begint dan ook op te vallen dat Graceless, naast niet al te ingewikkelde riffs, ook kiest voor een vrij standaard opbouw in zijn nummers. Het middenstuk klinkt net te gekunsteld om goed te zijn en bewijst dat death metal in het algemeen en Graceless in het bijzonder het niet moet hebben van ingewikkeldheid. Rammen en beuken maar! Dat is waar deze vier heren go(e)d in blijken te zijn.
Score:
94/100
Label:
Listenable Records, 2025
Tracklisting:
- God Shines In Absence
- Sanctified Slaughter
- Lash Me To My Painful Death
- Night Of The Slain
- Hardening Of The Heart
- Ungodliness
- Rise Of The Blackest Sun
- A King In The Filth
- Beneath Starless Skies
- Resurrection Of The Graveless
Line-up:
- Remco Kreft – Zang, gitaar
- Bjorn Brusse – Gitaar
- Jasper Aptroot – Basgitaar
- Marc Verhaar – Drums
Links: