Wat ziet mijn oog? Het obscure Franse Gorgon komt met een nieuwe cd. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Het eerste album van de band, getiteld The Lady Rides a Black Horse, is binnen welingelichte blackmetalkringen een cultalbum. Duikel het eens op, zou ik eenieder die het niet kent aanraden. De band werd ooit ‘bekend’ doordat ze als eerste Franse black metal band in 1993 een EP uitbrachten. De band maakte vier volledige albums, maar stopte met muziek maken in 2001. Underground en old school was het motto.
In 2019 is Gorgon een eenmansband geworden die gebruikmaakt van een sessiedrummer. Christophe Chatelet neemt zowel de zang, gitaar- en baspartijen voor zijn rekening. Geen doedelzakken of keyboards, die eerder wel te horen waren. Hreidmarr (ex-Anorexia Nervosa) en Cadaveria (ex-Opera IX) doen wel een duit in het zakje. Het is duidelijk waar Gorgon nog immer zijn inspiratie vandaan haalt: first wave blackmetalbands zoals Celtic Frost, Venom en Bathory, maar ook het latere werk van second wave bands als Impaled Nazarene en zelfs Marduk’s Viktoria. Voor degenen die bekend zijn met eerder werk, dit album borduurt vooral voort op wat Gorgon liet horen op het thrashy The Jackal Pact. Het tempo is alleen met tientallen bpm’s versneld.
Een goede intro, je hoort het niet vaak, maar die zit alvast in de pocket. Still Six Six Six laat black metal horen, maar dan met een dikke punklaag erover. Genieten geblazen. This is War, en ik geloof het. De agressie knalt door de speakers. Het old school gevoel gaat niet meer weg en de sessiedrummer ramt met precisie zijn drumstel naar de Filistijnen. The Veil Of Darkness, of zoals de Fransen blijkbaar zeggen: ‘Zie Veil of Darkness’ is bijna een meezinger geworden. Het Franse accent ligt er nogal dik bovenop, wat mij hier en daar wat stoort. Border Of The Forest en Path Of Doom voorzien weer in een lading old school riffs die prima in het gehoor liggen. Nog een speciale vermelding voor de solo’s op The Roots Of My Fantasies. Solo’s in black metal? Deze man interesseert het allemaal geen fluit wat u ervan denkt. Dit is muziek die overtuigt. Het enige wat mindere nummer op dit album is Depraved Conception. Het vuur lijkt iets gedoofd en Gorgon valt wat in de herhaling. Het laat ook merken dat de screams weinig gevarieerd zijn, een van de twee minpunten aan dit album. De andere is, zoals benoemd, het Franse accent. Het mag de pret niet drukken. Posthumous Bewitchment en Our Crusade laten horen dat het feest nog niet voorbij is, en zorgen voor nog eens bijna negen minuten headbangbaar kabaal.
“2019 will be the year of Gorgon’s triumphant return”, lezen we op de infosheet die bij het album zit. Ik kan alleen maar zeggen: Amen.
Score:
83/100
Label:
Osmose Productions, 2018
Tracklisting:
- Son of Perdition
- Still Six Six Six
- This is War
- The Veil of Darkness
- Border Of The Forest
- Path Of Doom
- The Roots of My Fantasies
- Burned For Him
- Depraved Conception
- Posthumous Bewitchment
- Our Crusade
Line-up:
- Chris – Vocalen, gitaar, bas
Links: