Gonin-Ish – Naishikyo-Sekai
Season Of Mist, 2008
Korte, gestructureerde nummers die ‘to the point’ zijn? Nee hoor, daar doet het Japanse Gonin-Ish op hun tweede full length niet aan mee. In de plaats krijg je lange uitgesponnen nummers, die na de eerste luisterbeurt enorm chaotisch en vermoeiend overkomen. Voer voor avontuurlijke en geduldige muziekfans dus!
Het heeft dus enige tijd geduurd, maar ik moet bekennen dat het kwartje bij mij na de nodige draaibeurten toch is gevallen. De band maakt het zich zoals gezegd niet echt makkelijk. Het aantal verschillende stijlen die op Naishikyo-Sekai te horen zijn is enorm. Het springt stilistisch bij momenten van de hak op de tak en ook vocaal is er heel veel afwisseling. Een omschrijving voor de band vinden is moeilijk, maar stijlen zoals prog, thrash, avantgarde en donkere soundscapes zijn belangrijke kenmerken voor de muziek van Gonin-Ish. En hoewel het hier een Japanse band betreft, halen de oriëntaalse invloeden nooit de bovenhand. De vrouwelijke (!) vocalen variëren van Japanse pop tot en met screams en growls (deze Japanse versie van Angela Gossow wordt trouwens in het thuisland aanbeden als een waar metal icoon), en alles is in het Japans gezongen. Ik kan me perfect voorstellen dat de zang voor velen een onoverkomelijk struikelblok zal vormen, maar ik vond het eigenlijk op een vreemde manier juist vrij goed bij de muziek passen.
De vijf muzikanten weten verder gewoon perfect waar ze mee bezig zijn en hun kunsten zijn op deze plaat uitstekend te horen dankzij de duidelijke, ietwat vlakke productie. De bandnaam betekend letterlijk “het creëren van songs door vijf leden”, dus een toepasselijkere bandnaam was moeilijk te vinden.
Ook het artwork is al even origineel en surrealistisch als de muziek zelf en hun oriëntaalse afkomst wordt hierbij wél heel duidelijk. Geen idee wat de hoes moet voorstellen, maar het heeft wel iets.
Gonin-Ish heeft wat mij betreft een plaat afgeleverd die zijn tijd absoluut nodig heeft, maar na een tijdje toch zijn ware schoonheid prijsgeeft. In tijden dat veel muziek toch een hoog wegwerpgehalte heeft en veel bands inwisselbaar zijn, is deze originele en eigenzinnige plaat toch een ware verademing. De band is redelijk uniek te noemen, maar fans van bijvoorbeeld een Sigh moeten dit toch maar eens uitchecken. En de plaat de nodige groeitijd geven natuurlijk, of had ik dat reeds gezegd?
Tracklist:
- Tokoyami Kairou
- Narenohate
- Shagan no Tou
- Jinbaika
- Muge no Hito
- Akai Kioku
Line-up:
- Fumio Takahashi – Lead Guitars
- Anoji – Vocals, Guitars
- Masashi Momota – Piano, Synth
- Oyama Tetsuya – Bass
- Gaku Yamaguchi – Drums
Links: