Gojira – The Way of All Flesh
Listenable Records, 2008
Zoals je misschien weet is Gojira de oorspronkelijke naam voor Godzilla, een welbekend reusachtig fictief cultmonster, ooit gecreëerd door een Japanse filmmaatschappij in de
jaren ’50, later nog meermaals in films verwerkt.
De naam is een combinatie van twee Japanse woorden: “gorira”, wat gorilla betekent, en “kujira”, wat walvis betekent. En als
je de muziek van deze Fransen hoort, dan begrijp je wel waarom ze voor deze bandnaam gekozen hebben.
Zwaar, onheilspellend, onvoorspelbaar en monsterlijk vet zijn namelijk de kernwoorden voor de muziek en dus ook voor deze nieuwe plaat getiteld The Way of All
Flesh, opvolger van de in 2005 uitgekomen kraker From Mars to Sirius. Laatstgenoemde plaat betekende eigenlijk de definitieve
doorbraak van de progressieve death metal band en nu is het dus maar de vraag of ze deze lijn anno 2008 kunnen doortrekken. Het antwoord luidt wat mij betreft
volmondig “JA”,
want The Way of All Flesh is zelfs zowaar nóg beter dan zijn voorgangers. De band heeft qua diepgang namelijk nog een behoorlijk stap
voorwaarts gemaakt en dat is na de zwaar intrigerende voorganger een prestatie van jewelste! Even wennen was het wel, want als je
bijvoorbeeld A Sight to Behold erbij pakt, dan waan je je in één keer in een avantgarde, Arcturus/Cynic-achtig
muzikaal landschap. Maar uiteraard wel met een scherpe Gojira-rand, want dat blijft absoluut de hele plaat overeind. Prachtig gedaan!
Echte hoogtepunten zijn op zo’n constante kwaliteitsplaat natuurlijk moeilijk te benoemen, maar naast het verschrikkelijk hard stampende en hoekige Toxic Garbage Island maakt
het fantastische
The Art of Dying in eerste instantie toch wel het meeste indruk op mij. Een onnavolgbaar ritme, een beetje á la Meshuggah‘s
Bleed, mondt uit in een overweldigende
compositie waar alles waar Gojira voor staat in naar voren komt. Jammer dat het nummer richting het eind wat wegkabbelt, maar
dat mag de pret niet drukken. En wat nog te zeggen van krakers als Vacuity, het indringende en gortdroge Yama’s Messengers of het indrukwekkende Adoration For None
(inclusief vocale bijdrage van Lamb of God‘s Randy Blythe)?! Hier krijg ik echt een enorme stoot adrenaline van kan ik je zeggen.
Ook live is een optreden van deze mannen een spektakel van jewelste en dus horen deze Fransen wat mij betreft nu definitief tot de groten
der aarde op metalgebied. De band is wel zó ontiegelijk strak, creatief en bevlogen en met dit nieuwe album hebben ze er zelfs nog een extra
dosis originaliteit bijgegooid ook. Dit is domweg te geniaal voor woorden. Ook de wereldverbeterende teksten zijn erg intelligent en voegen nog iets extra’s toe aan al het moois. Fuck Obama, de gebroeders Duplantier for president!
Tracklisting:
- Oroborus
- Toxic Garbage Island
- A Sight to Behold
- Yama’s Messengers
- The Silver Cord
- All the Tears
- Adoration for None
- The Art of Dying
- Esoteric Surgery
- Vacuity
- Wolf Down the Earth
- The Way of All Flesh
Line-up:
- Joe Duplantier − vocals, guitar
- Mario Duplantier − drums
- Christian Andreu − guitar
- Jean-Michel Labadie − bass guitar
Links: