Ghost Brigade – Until Fear No Longer Defines Us
Season of Mist, 2011
De derde plaat van een band zie ik meestal als het belangrijkste punt in de carrière. Een goed debuut maakt nog geen goede band, en uit twee albums is nog te weinig af te lezen als het gaat om muzikale groei. Als de opvolger van Isolation Songs van gelijke kwaliteit is als de vorige twee, durf ik te spreken van een blijver, een hoogvlieger en een aanwinst voor het genre, kondigde ik in 2009 aan. Wat heeft de doom metal aan dit voor het genre toch opvallend melodieuze en zelfs ietwat progressieve bandje?
In het promopraatje wordt al gerept over een band die volwassen is geworden, maar Ghost Brigade klonk op Guided by Fire (2007) al zoals het nu doet. Toen schreef men al goede nummers, in exact dezelfde stijl. Van een proces van volwassenwording of iets dergelijks is totaal geen sprake. Ghost Brigade heeft geen puberfase gehad. En Until Fear No Longer Defines Us is nog steeds hetzelfde recept.
Mijn oordeel valt dus positief uit. Ghost Brigade klinkt grotendeels hetzelfde, en bevestigt daarmee op zijn minst voor mij dat men beschikt over het vermogen sterke nummers te schrijven en deze treffend uit te voeren. Vooral de refreinen zijn met regelmaat prachtig, door de mooie zanglijnen in combinatie met melodieuze gitaarpartijen. Alles in dezelfde sfeer, welke alles toch Ghost Brigade houdt en niet een kopie van Swallow the Sun of Katatonia. Over de originaliteit is verder namelijk wel wat te twisten. Couplet hier, refrein daar. Opbouw die we kennen uit welk genre eigenlijk niet, melodieuze coupletten á la Amorphis of Katatonia, en hier en daar meeslepende gitaarloopjes die werkelijk tegen copyrightschending aanliggen in hoeveel ze op die van Cult of Luna lijken (in Clawmaster bijvoorbeeld). Ghost Brigade weet zoals ik al zei gelukkig nog wel zijn eigen identiteit boven water te houden, met daarin als belangrijkste factoren; de melodielijnen van de gitaar met daarbovenop de kenmerkende zang. Sommige nummers (Traces of Liberty, Torn) zijn wat harder (zonder cleane zang, iets stevigere riffs), maar hebben nog steeds die melodieuze deken over zich heen. Veel is er niet veranderd, en de voorkeur voor het ene album boven het andere komt dan ook niet voort uit de precieze inhoud van de een of ander.
Dus ja, Ghost Brigade is wat mij betreft gevestigd in het genre als leverancier van kwaliteitsmuziek. Men is echter nog niet uitgegroeid, want op het punt van originaliteit, dat ik al eerder aanstipte, is er nog veel terrein te winnen. Men hoeft niet meer bang te zijn voor gezichtsverlies, met drie inhoudelijk vergelijkbare albums van hoge kwaliteit op zak. Nog steeds is Ghost Brigade aan te bevelen aan fans van bovengenoemde bands, in het kort te beschrijven als een Cult of Luna light. Maar zodra je oprecht geniet van Until Fear No Longer Defines Us, zie je in dat je met die stempel de band natuurlijk tekort doet.
Tracklisting:
- In The Woods
- Clawmaster
- Chamber
- Traces of Liberty
- Divine Act of Lunacy
- Grain
- Breakwater
- Cult Of Decay
- Torn
- Soulcarvers
Line-up:
- Manne Ikonen – Vocals
- Tommi Kiviniemi – Guitar
- Wille Naukkarinen – Guitar
- Veli-Matti Suihkonen – Drums
- Janne Julin – Bass
Links: